Kapıldım bir kere aşkın seline
Takıldım örülü dünya teline
Mormenekşe düşmüş gamzelerine
Sümbül çiçek dökmüş yar beni beni
Ben aşkın külüyüm istemem cennet
indir nikabın ayan etme mah-ı yüzün,
sen aşk mihrabında ol kıyam-i nüzul,
ben gönül kabesinde ol ruh-i haletin,
rüku, secde ile tamamlarım salatın.
bu bahar iğdeler salkım salkım umut dökmüş,
efil efil hasret, buram buram sen kokuyorsun...
Aşka meftun gecenin üstüne ağlarken yağmur yüklü bulutlar
Şimşek koparırken gözümdeki uçurumlar
Zembille seni lütfeder salkım salkım
Ben, hercai kokulu şehrinde ıslanırım...
Eğil selvi boylu eğil,
Ne varsa dökülsün,
Aşktan yana,
Salkım söğüt saçların aksın bahara.
Kesme, kesme dallarını,
O, yel savuran karası saçlarını.
İnsanı diğer varlıklardan ayıran özelliği ;
Yüreğinin kabuğuna tutunmuş salyangoz olmasıdır.
Dün teninizi yakan güneş bugün yüzünüze bile vurmuyorsa,
Ya siz çok soğuksunuz, ya da sevginiz samimiyetsiz...
Güneş, fecrde tan ağartısı ile,
izdivaç ederken,
Gümüş ılığı rüzgarın,
Düş oluğu diyarlardan eserken,
Seni resmederim hergün,
Kirpiklerimle mavi gökkubbeye.
gümüş kanatlı düştüm
koptu gönül kementim
güle küsmüş bülbüldüm
ahrazdım, dile geldim.
dalda tomur yemiştim
bir karakış tipisine tutuldum karlı dağlar aşıyorum...
sineni sıcak tut
sana geliyorum....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!