Özcan İşler Şiirleri - Şair Özcan İşler

Kimselerde yoktur sözde, ilminiz,
Etmeyin ağalar, etmeyin beyler!.
Karabasan gibi çöktü zulmünüz,
Etmeyin ağalar, etmeyin beyler!...

Önceki baharlarda O en güçlü ırmaktı,
Güneşle erir karlar, hızına hız katardı.
Kuvvetinden emindi, gürül gürül akardı,
Kayaları çöp gibi, omuzuna atardı.

Kalbimi sana dönüp yüzüne gülümsesem,
Her defa Anka olup Kaf Dağına kaçan yâr.
Yüzünü bana dönüp kalbinle gülümsesen,
Ey yüzünü kalbine nakşedenden kaçan yâr!

Hangi canlı varlık mükemmel sanki?
Yüce yaratıcı Allahtan başka.
Her yaratık aciz, sınırlı fani,
Farkında olan yok, insan farkında.

Kuşkonmazlar çınar olur,
Fesat, kalbe el atınca.
Kuru çeşme, pınar olur,
Fesat, kalbe el atınca.

İnsanlığın kör gözüne,
Doğacaksan, doğma güneş.
Hak bilmezlerin yüzüne,
Doğacaksan, doğma güneş.

Burukluğun şiirinde
Hüzün dokusun heceler.
Ümit olsun bir yerinde
Kalbi ışıtsın geceler.

Herkesi bir gönül dostu,
Gördüğümüz günler geçti.
Bulduğumuz yere postu,
Serdiğimiz günler geçti.

Yâr hasret yağmurum hiç dinmez anla,
Ömrüm geçip gider; hep ah amanla,
Kavgam hiç bitmedi düşman zamanla,
Gel dedikçe, gelmek bilmez günler hey!

Herşey gibi sonu varmış onunda,
Sultanlığın yalan oldu gel de gör.
Ölümsüz aşk bitip gitti sonunda,
Bir vakitler kalen oldu gel de gör.