Özcan İşler Şiirleri - Şair Özcan İşler

Hezimeti, zafer eden,
Bin falcının kehaneti.
Arpa ambarına giden,
Dalın, köke ihaneti…

Bir yananla ben bin yandım,
Dalkavukça bakmadım ki.
Başarmak için dayandım,
Yan çizmedim, bıkmadım ki.

İbrahim kadar hardayım,

Yalnız kalsam kuytularda pusamam.
Dayanamam kötülüğe patlarım...
İçim dışım yangın yeri susamam.
Dayanamam kötülüğe patlarım...

Dedim: "Of yüküm ağır"
"Öykün hoş" dedi hayat.
Kalbim kör, aklım sağır,
"Sonun tuş" dedi hayat.

'Bütün Deli Fişeklere'

Son gidişle acı verdin, hüzünde,
Deli Fişek, sevdiklerin sağ olsun.
Mutluk ve huzur vardı yüzünde,
Deli Fişek, sevdiklerin sağ olsun.

Akillerle işim olmaz,
Nazarımda hep ölüler.
Ölümsüz renkleri solmaz,
Deliler gelsin deliler.

Güneş gözlerini yakar,
Bakamazsın demedim mi?
Irmak yatağından akar,
Çıkamazsın demedim mi?

Külhanbeyi gibi dertler ve gamlar,
Toplayıp gelip tüm avenesini,
Ateşe vermeyen gönül köşkünü,
Talana uğradım durdum demesin.

Dost derdini, kendi derdim bilirdim,
Derdimi kimseye anlatamadım.
İstemedim, istetmedim hep verdim,
Derdimi kimseye anlatamadım.

Gizliden gizliye, sürmüş rekabet,

Bu dünyaya geldin, ne amel ettin?
Derse Allah, ben ne cevap vereyim?
Hakk’a niyet ettin, şeytana gittin,
Derse Allah, ben ne cevap vereyim?