Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

ansız esen yeli yolun boyunca
görkemine yargın sessize izin
güçsüzüm dizime dile koyunca
üzüntünde sargın ıssızlık gizin

bağrıma vurduğun düşüme ırak

arada bozuntu yolu
gelişte sözleşeni var
yarada sızıntı dolu
delişte közleşeni var

uzağında kalışına

arada kalan kışla
acep neler demeli
çiçeklenir nakışla
onu seyreylemeli

elinde titretmeden

ortasındayım dünyanın
ne yaşadım doyasıya
ne öldüm açlıktan
mutluluğumu düşürdüm
ara ki bulasın

derdim denize doldu
gam arama gel hele
yürek sızladı soldu
dem arama gel hele

sol yanım yandı yanar

aramasan boşuna
düşlere sığınarak
gerçek gitmez hoşuna
gülüşlere kanarak

beklediğin bitince

usa düşürürken geçmişi gide
ay yıldızı sudan battığı andı
kuşla üşürürken söyleşi ede
acı kahveye çay kattığı andı

söylediğin türkü aklıma gelir

çocukluğunu
sıkıysa al yıllardan
yeniden doğar
özeleştirisinden

gizi yapışır

ah dediğin zamana
koynunda emer olsa
azan sudan amana
gönlünde çimer olsa

saçına ak düşünce

ahladım kaldım
sana ulaşamadan
gönlüm buladım
sana bulaşamadan

sel oldu yaşım