Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

evin önündedir iğde ağacın
kokusu çağırır yazına dolar
kapanır bacada yalazı sacın
dumanı bağırır sazına dalar

iteğin önünde bezeler saçmış

bakışlarında
ne var zehir zemberek
esen yeldedir
gül tenine sürdüğün

baka kalınca

esen yelin gözyaşı
döner dolaşır yolu
buğusunadır başı
diner dalaşır kolu

bir yanda esintisi

kimler anladı
kimleri dinledi gör
eni boya denk

geceye salınmış erk
geçene alınmış berk

yorgun düşmüş
titrer kanadı kuşun
biraz üşümüş
umudunda oluşun

asık yüzünde

ataşlar düştü
kar yağmış şakağında
yaralı yürek
ceylanca ürkeğinde

damlan düşerken

yıldız istesen
verebilir miyim ki
buz tutmuş eller
serebilir miyim ki

incileşmiş yaş

ağır bir sözdün
acıların üstünde
okkalı süzdün
acıların üstünde

tutuldum kaldım

şiir dolusu
tümceydi doldurduğun
elimde dize
niceydi soldurduğun

terk edilmişim

eşsiz türküler
söyledin mi geceye
gülümseyişin
tadında de eceye

üzerini ört