Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

dal budak salmadan kaçışın neden
gözünden doymadım gittin ne diye
kor dudak dalmadan saçışın yeden
sözünden duymadım gittin ne diye

dağ bayır kalmadan güneşte solsa

atını nallatana -
yolunu kollatana
gurbet dediğin nedir
sözünü ballatana

ateşinden soğuma

yürekten demlenişin
hep öyle kalacaksın
gerekten nemlenişin
hep öyle salacaksın

çocukluğuma dolsa

erincime yeşil gerek
gözünün içine çeken
aklığıma temiz erek
gözünün içine döken

alkımına dolasın yar

gözyaşı donar
yokluğuna kirpiğim
ılıkça kanar
bitiştirir çirpiğim

ölürüm belki

gecenin köründe gelişine
neydl neden olan de git
yüreğim sessiz liman
dudağım boş

çocukçaydı gülüşlerin

bülbülüm vardı
ulaşılmaz özlemi
gül dala sardı

gül açıncaya
kokusunu duydun mu

uyandığımız gün düşe dolmadan
günaydın dediğim can olan cana
yalın halden yine dışa solmadan
günaydın dediğim can olan cana

derdinden tasadan uzaksan eğer

yapayalnızsın
kendine yararın yok
düş ötesinde

önü aydınlık
ardında ki karanlık

kar yağıyor ya
kardelen başınıza
aklığı sorma
yokluğu taşınıza

heceler erir