Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

gönül gözün görür senle görmese
gönderdiğin dosta güle bir dokun
gören tözün sımsıcacık yormasa
çığırırsan dost bülbüle bir dokun

tuzağından tuzak yakın evlerden

ateşi közü duysan
göze gelirdi sevgi
güneşi özü yaysan
söze gelirdi sevgi

uykusuna batanlar

deliye devrederim açtım ağzımı yumdum
gözü dibe daldırdım sustum sessizliğine
başından zorluk doğar uyarsan zırdeliye
sensizliğine mor gün gelir güne akşamla

nice umuda doldu hüznünün burgacında

dağarımın sözcüğü
dolu dizgin gidecek
engel olur gözcüğü
kuyruğunu yedecek

renkleriyle seslerin

seni görebilmeyi, inanın çok isterdim
düşünerek gezdiği, çileli yollardasın
yarı bele dek ulaşıp, silineceksin yeni
kollardasın kuş gibi, ağırlığına yeğni

eğmişi çeğmelice, başına yük olmasın

var oldun
yar oldun
daha ne isterim

yaşadım güzelce
dolu dolu

yıldızla birlik kaymış
kendini küsüp saymış
baharla geçen aymış
dalgalanır gözlerim

sandığın gibi sandık

damlacık sevgisine çilesi bile düşmez
yüreğinde var olan yüreğinde kalacak
tümcecik sezgisine hamlesi hölü eşmez
gereğinde yar olan gereğinde bulacak

arınabilseydiniz tertemizce olacaktı

yalnızlığa çizilen
çevren çizgisindeki
bulutlara yazılan
yağmur ezgisindeki

geceye tutunur elleri

çergesine varın düğün derneğe
ocağında tütsün küllerinde gül
sergide davarın bugün cırnağa
dağında bayırda güllerinde tül

alan dünyasına nasıl yürümüş