Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

ey yar
nedametini as kirpiklerine
ağlasın sürmeli gözlerin
geceye dolanan yalnızlığına
esrik yellere
ağla durma ağla

bağışlanmaz mı
yağmura küskünlüğü
yarılmış anamın elleri gibi
anadolu toprağı susuzluğa
alkımlarındadır rengi
kanadında izlenmiş kelebeği

denize söyle türküyü
dalgasında korkuyu
bağlamamın teline
yüreğinde ürküyü

sil gözün yaşını

sardı gönül şiire
dilden dile dil dile
döktü sihrin ha bire
gülden güle gül güle

uçar kelebekle bir

ekmek elde
yıldızlar yelde
ekmek yese oktay rifat gibi
yıldızlara bakarak

ekmek öptüğü

harmanın oldum savur
savrulan yanım kavur
bağrıma ateş düştü
bilir bilmezde gâvur

saçaklanmış dal hüzün

incecik sızı
parmağımın ucunda
nasır arsızı

uyandığımda
günaydın der gibisin
kelebek konar
seherimde gibisin

sağanaklarda

yemyeşil akan yol
yemyeşil bakan gök
yemyeşil çıkan halk

yeşil dağ
yeşil ırmak

denizliden geldim
nisan ayında ankaraya
çocukların gönlünü almaya
anası babası olarak

ısınırken toprak