Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

sözümü yutar gece
seslensem yüreğine
belki sandı bilmece
peslensem yüreğine

adımlarında küçük

yüreğine baksan inceden ince
gözüne dolunca dünyası senin
ırmağına aksan niceden nice
sıcağı bulunca hep terleyenin

tek kale maçına döne dolaşır

toprak kana beslenmiş
pusuda suskun toplar
dostluğa kin üslenmiş
bağrına hançer saplar
kaşı çatık duruşuna baktım
ne gecelere ne gündüze benzer

Ankara’da kar yanar
ağacı yan nar yanar
yoku yok oluncaya
anadolu var yanar

ne işi var enginde

kalabalıktan yalnız
yapayalnız İstanbul
sağlıcakla kalınız
yapayalnız İstanbul

gizemli çılgınlıklar

derin düşe dönmesin
yatakta yuvarlardım
gece yıldız sönmesin
batakta duvarlardım

gölgesin seğirmeden

toplayıp getirir pılı pırtından
yerini beğenin başım üstüne
hoplayıp bitirir gül kıpırtıdan
yerini beğenin başım üstüne

ezalım sancıdan aşıp da gelin

yeli de çağır
ellerinde büyüsün
gönlünde güneş
çıranı tutuştura

kalkışında ilk

akasya yaprağına
yeşile bürülünce
çiçeklerin moruna
yeşile sürülünce

çocukça baharına

yeşiline değdikçe çimenlikte yel
ekin tarlasında eyleme uyar
deniz dalgası gibi yalar gider
döne dolaşa

yeşiline değdikçe sevdasında al