Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

zor anların sancısı
sarmasın bedenini
karanlığın hancısı
görmesin gidenini

gizemindedir

zemheride seninle
pikniğe gidim desem
herkes gülerdi cinle
yazdan kaldı mı desem

gözlerini kapatıp

gam yükündedir
tahtasına ağırlık
duyduğu zaman

dem kökündedir
dal ucundaki damla

zamanı gelince gör
başlanacak curcuna
sihirden yelince ör
taşlanacak burcuna

gök yüzünde sökülür

terörist değil
deli oğlanım benim
can insan sevecen
ağlıyorsan o da ağlar
gülüyorsan gülen
halinden derdinden bilen

hangi olası oyun
vapur kaçamağında
sevgiye yakamozlanır
el değmeden süzülür

ilerlemeden gördüğün

güneş toplayınca ışığını
maviliğinde koyulaştı deniz
dalgaları savrulunca
alın terim yazgımdır
tersiz kazanç yetersiz
tümce yerin sezgimdir

ne zamandır bilemem sevda iksirindeyim
ırmak olup taşardı okyanustan dolarken
kaynağından aşardı ol yunusça solarken
üstü üstünde geldim şeyda teksirindeyim

gönül kanıyorken sus akabildiğim yerden

sesinden belli olur
dilinin sürçülmesi
örtüsüne kaybolur
yelinin küçülmesi

komşu sayfaları dolansam

umarsızlığındayım
geceye tutuklandım
sorun sokağındayım
eceye koltuklandım

zindan yoldaş yüreğe