Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

iki beden büyük
bir beden küçült
iki can birse
bir can daha çıkar yola

yıldızlara soruyorsan

eskimişe tut
emekliye ayrılmış
bir öğretmenim
izim tozum kaldıysa

usu takınca

mor çalan akşam
sığındı sessizliğe
güz yalnızlığı
değince sarhoşluğa
çocuk sesi boşluğa

zor anların sancısı
sarmasın bedenini
karanlığın hancısı
görmesin gidenini

gizemindedir

zemheride seninle
pikniğe gidim desem
herkes gülerdi cinle
yazdan kaldı mı desem

gözlerini kapatıp

gam yükündedir
tahtasına ağırlık
duyduğu zaman

dem kökündedir
dal ucundaki damla

zamanı gelince gör
başlanacak curcuna
sihirden yelince ör
taşlanacak burcuna

gök yüzünde sökülür

terörist değil
deli oğlanım benim
can insan sevecen
ağlıyorsan o da ağlar
gülüyorsan gülen
halinden derdinden bilen

hangi olası oyun
vapur kaçamağında
sevgiye yakamozlanır
el değmeden süzülür

ilerlemeden gördüğün

güneş toplayınca ışığını
maviliğinde koyulaştı deniz
dalgaları savrulunca
alın terim yazgımdır
tersiz kazanç yetersiz
tümce yerin sezgimdir