Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

gürleyince gök
papatyalar allanıyor
kor düşüyor yüreğine
çakıl taşları yakıyor ellerinizi

fidanlar dikiliyor

içinden bir çocuğum
karagözü boncuğum
arlanır yaşta beden
eskimemiş gocuğum

kaçıncı kaçıştan mor

ıslak gözlerinde üşümüş an
tırstım dilim dolandı diyemedim
noktalamasızdır tümcelerim
büyüklere saygısını yitirmiş
damdaki direkler diibi dümdüz

aşk
başlamadan bittiyse
amortisi
teselli eden bakışlardır

aşk

ayrılık saati gelmeden
uzaklara gideceğini duydum
çocukların yanına
uğurlarken seni
gözlerim dolacak

sayılı gün tez geçer kar kış bahane uyduk
bayramın kutlu olsun yüzünde gülücüğün
sazlı gönlüm söz açar ırağa gitme duyduk
bayramın kutlu olsun yüzünde gülücüğün

el kızıdır ilacım vuslat özleme gelmez

gün battı sonra
kendine az mı geldi
uyudu kaldı
bahara yaz mı geldi
güllere naz mı geldi

Başa dönüyor bahçede
Aslanağzı dudaklanıyor
Cıvıltıların telaşında serçe
Pırpırlanıyor sevince erince
Kendinde kıpırtı yok
Damarlarına dolmadı mı bahar

bahçemde salkım söğüt
çimenler içinde
ıslanmış yaprakları
pek serin gölgesi

bahçemde salkım söğüt

başım gözüm üstüne
aldım kabul eyledim
gel bir köşeden tüne
ev haneme peyledim

sessizliktir derinden