Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

enser saplanmış başıma
damarlarıma dolan acı
kaynar kazan boşalan
kalkamıyorum
tutunarak güç bela kalksam da
yürüyemiyorum

gözünde tutsak
yalnızlığıma kandım
gözün karası
kor bakışında yandım

dilinde tutsak

sözün torbasında çıkar bakayım
acından yanmadı yanan ağlasın
közün külbastıda çöker yakayım
acından kanmadı kanan ağlasın

adam olan kaçmaz yarin yoluna

durgunluğun arkasında
durulmayacak sessizlik
ürpertiyor tene değerken
düşlerimden çoğalıyorum

açınca gözlerimde eprime

göz acır
göremediğim yanıyla birlik
hayıflanırım soğuk alışıma
elimden tutanımı görmesem

söz acır

ne demek istediğim belli
ne dediklerim
dökülmeden dudaklarımdan
kaç süremler düştü gözlerimden
anlaşılmadan bilinir miyim

anlat derdini
düğümlenmeden sonu
çözülmez deme
boğumlanmadan önü

soluğunu tut

dokunuşunda sızlar
anlar mısın özleri
çığca büyür arsızlar
anlar mısın gözleri

gölgesi gölge etmez

pırıl pırıl bir gün
ankaradayım bugün
taşımı sorma bugün
ankaradayım bugün

dün kapalıydı soğuk

ivedi davran
kaçışın olası mı
alkımla kıvran
saçlara dolası mı

yıllanmış yara