Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Türk halkından aldığın bu yetkiyi,
“İki Ayyaş” dediklerin getirdi.
Her alanda gösterdiğin etkiyi,
“İki Ayyaş” dediklerin getirdi.

Eğitimle, bilgi ile dolmayı…

Arif olan insan ulu çınardır;
Meyvesi olmasa, gölgesi yeter.
Sözleri kaynaktan berrak pınardır;
Huzurlu çevresi, bölgesi yeter.

İnsanlıktan uzak cahil cühela;

İnsanlardan evvel insanlık ölmüş,
Bir hukuku vardır savaşın bile.
Böylesine vahşet nerde görülmüş?
İnsan doğranıyor testere ile.

Gelen görüntüler yüreği dağlar,

Birkaç hain pazarlıyor ülkeyi,
Baştanbaşa memleketim işgalde.
Çiğnediler değişmeyen ilkeyi,
Baştanbaşa memleketim işgalde.

Üretimi dış güçlere emanet,

Üretken yüreğin zeval görmesin,
Sağlıkla kalasın İsmail Hocam.
Yaradan sıkıntı, cefa vermesin;
Mutluluk bulasın İsmail Hocam.

Sivas ilimizden, ilçe Gürün’den

Amerika, duy sesimi, bak hele!
Sakın bize demokrasi getirme!
İnsan kanı içen obur hergele,
Sakın bize demokrasi getirme!

Yerlilere kırım yapıp durdunuz,

Gel itiraf edeyim yâr,
Aşk kalesin yıkamadım.
Hatırana bir sözüm var,
Ben o sözden çıkamadım.

Sen inan ya da inanma,

M A K A M
A Y I Y A
K I L I K
A Y I Y A
M A K A M

Tepeden tırnağa bak, bir daha göremezsin
Bir sonraki gelişim tabutta olur belki.
Saracaksan şimdi sar, o zaman saramazsın
Bedenim bir kaç metre kaputta olur belki.

Benliğini sardıysa sendeki asi gurur,

Bir bağlamam, bir ben kaldım
Kendim için çalıyorum.
Boşbakan’ı örnek aldım:
“Kendim için çalıyorum.”

Huy etmişim ağlamayı,