Osman Şener Şiirleri - Şair Osman Şener

Zincirlere vurulmuşum gelemem;
Can çırpınır tende ah be maralım!
Gayrı iflah olur muyum bilemem;
Yaram çok derinde ah be maralım!

Mah cemalin hayalimde düşümde

Endâmına kurbân olayım cânım efendim;
Cânânım, efendim.
Mest etti hayâlin beni, hayrânım efendim;
Sultânım, efendim.

Gül renkli âfâka bakıp rûyunu andım;

Gidenlerin peşinden bana hep elem düştü;
Ahım yükseldi göğe, dostlara nâlem düştü;
Son nefeste öyle bir Yar! dedi ki Karakoç:
Parmaklarımı yaktı, elimden kalem düştü!
Evvâhî

Mestânedir deli gönül mestâne;
Duman çökmüş Kerkenezin üstüne;
Kirpiklerin canımıza kastı ne?

Yaralıdır sinem, yaralı yar yar!
Bozok yaylasının, maralı yar yar!

Semadan üç cemre düşer ilk önce,
Başına havanın, suyun, toprağın
Gözünü gönüle diker dönence
Can içine şavkı vurur şafağın
Yusuf, hublar meclisine gelince
Kestiği duyulmaz eli bıçağın

Bezm-i yarda kim çekinir bedelden
Bela dedim atıldım belaya yar
Ayrılık badesi içtim Ezelden
Müptelayım ney gibi vay vaya yar

Hicran odu her yanımı dağladı

Mel’un! ...
Ayağıma basıyor;
başlıyorum yaygaraya…
Analar yaka yırtıp kan kusuyor;
naralar atıp burnumdan soluyorum…
Şesler(1) körüklüyor câhiliye fitnesini;

A bülbül sen feryad eyle ben ah ile yanayım.
Hicranda da vuslatta da, ben yanmaktan yanayım…

Yaramız aşk yarasıdır leyl ü nehar kanarız
Derd ü gamın ezvâkine mümkün olsa kanarız

Sakın ha! Şeytanın fakına basma;
Kalbini Allah'a, raptet evladım!
Yaldızlı sözlere hiç kulak asma;
İstikamet üzre, sabret evladım!

Hakk'dan gayrısına minnet eyleme;

Sensiz dünya zindan bana dar bana
A cânım efendim, gül yüzlü yârim
Sensiz Cennet yakar beni nar bana
Sultanım, efendim, gül yüzlü yârim

Gezdim şarkı garbı karar kılmadı