Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

ciğerparem
biraz düşünmeliyim
derdi kaldı
tarihe uzanan kanımın kuruntusunda ölümün
sıralandı bulutlar
alıp götürmedi rüzgarlar

ceza evinden çıkmış gibiyim
devamlı türküler uzatıyorum şehirlere
ayaklarım çıplak
çıplak deniz yosunları
çıplak güneş
çok geriden takip ediyorum günleri

bütün bu, karanlığa aldırmadan
ufalanmış zaman gülüşlerimde
geçmiş kırıklığı bir hastane köşesi gibi
paraya hasret ve çilekeş

sen unutmadın

kareyelden esen rüzgarlar
alnımıza kadar mayıs yamuru ürkekce
pırıl pırıl memleket kokusu

bu çoğrafyanın duygusuz fırtınası ellerimizdeyse
siyaha yakın yıldızları arayan gecelere sinmişizdir

balıkcı yorgunu gözlerim
şehir tortusundan yıkanmak için kaçıyor
bırakamadığım yalnız saçlarım dökülüyor hayatın ortasına
sesizliğin gölgelerinde güneş yok
ve sen vardın bir zaman
şarkılar tuhaftı kalp yangınıydı

sıcak düşler kurarken çocuklukta
kalabalıkta ellerimi tutanlar hayaldi sanki
kendi saçlarımı sevmeyi öğrendiğimden beri
ellerim hep yalnızdı aslında
tren sesleri ve yalnız adamlar olurdu rüyalarımda
kurgu dolu heycanlarımda

elveda derkendir bu hüzün sahnesi
güneşe,denize,sokaklara
elveda derkendir bu çile
ayrılığın karasız yollarında
yalnızlıklar,sapkınlıklar birde sen
ilkbaharın geldiğini söylüyorlar

öyle kızgınlıklar biriktirdim ki
demir yolları görüntüsü yüzüm,geçmiş ellerim
arabalara kızmışım
yudumlamışım kendimi
sabahları
şehirleri

en delisinden vurdun kalbime
çoştum
sıralandı yalanlar
kalan talan
umut dolusu gözdü harabe binalar bize gülümsediğinde
ay ışı sarhoşuyduk

bir gülseydin
ağustos başımıza geçmeseydi
bir yüzyıl harikası olsaydık avuçlarında
şimdi eski yaşlısal bu alaturkalıkla avunurken
bütün suçlar gözlerindeydi
kumral saçlarındı bizi teyyareler gibi döndüren