Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

uzun düşüncelerden sonra uzak şehir
aynıdır tekrara giden aşklar
ve onun elleri


soyut umutlar büyüttüm her bedende

ZAMAN GÖLGELEDİ GÖZLERİMİZİ
kaldırımlar kucak kucağa insan
niye bu adımlarda ki burukluk
şarkılar pazar yerinde
hep bir karmaşa yüreğimiz
sığınacak yudumuz

tüm düşler senin için
yazın ter kokularımda bıraktığım maceralar
ısız sokaklarda gece yürüşlerim
bilmezsin senin için
tutsan omaz bu yanılgıları içinde
koşsan olmaz dünyayı fethetmek için yorulursun

sisli birtepenin üzerinde tren gürültüsü yeryüzü
buğlanmış yamurlar bile
göz yaşı unutulmuşluğunda sisler
raylar uzar
tren nereye götürsede
aynı yerdeyim

toprak kokusu yayıldı yamurun gölgelerine
ıslakca battı ayaklar
gözlerimdeki parıltıda sen bir çoğrafya
işsizliğin ve yarıda kalmışlığın,
sancılı gecelerin hasretinde

hafif bir rüzgar esiyordu o gün
kar belleğimizde beyaz ve masumken
birbirimizi kaybetmekkten korkuyorduk
aslında sadece ben korkuyordum
Ankara soğuktu
senin ise gözlerin sıcak

sevda çağırışlarım
akşam oldu
sonsuzluk caddesinde yürüyorum
anlıyorum
teklik ötesi başım
kısa göndemelerimle çağlıyorum

benim karmaşık gözlerimle işim olmaz
donuğum
kaç tane çümle kurmuş bunlarla yalnızlığı bulmuşum
konmaz bu gün güvercin dedikleri özgürlük bağrıma
yaslı düşlerimde kendime kurduğum dünyalardayım

sular akşamın karanlığında dinlendi
havuzlara doldu
şırıltılar karanlığa gizlendi
yol arıyorum köpek sesleri ve ben

sınırsızlığını zorluyorum bu yabancı şehrin

o bir sokak kadınıydı
sarhoş gezerdi parkta
ufaktı boyu
alay ederdi serseriler
sigara isterken mahcup bakışlarda
gözlerinde acıyı beslerdi