Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

sevda nehri karmaşa karmaşa vardır
gözlerim bötrek
düşlerde kaldım
sevda çektim
sevda nehri karmaşa karmaşa vardır
beynizmiz aynı yerde

hali hazırda sesizliği sokağın
ekim yamuru tepemde
mahçup gülücükler atıyordum etrafa
silik bir şarkının
aşka son demesini dinliyordum

sineme takılan
bütün çicekleri sevmekte olmaz ki
lakin
sevsem solar gider belki

yinede can dediğim

şimdi sirenler hastaneye doğru
filim sanelerine benziyor
bu gerçek
biri ölüyor her halde

şimdi sirenler kalabalığa karıştı

savrulduğumuzda
gözlerimdeki su yıldız parıltısı
su görüntüsü ömrümüz
güvercinler şuracıkta, kaldırmaz vücudumuz martıların hatıra şarkılarını
takunyeli adamlar avlularında şehrin
sakkaları gözüküyor unutulmuşlukta , dünya denen melunun koynunda

sen rüyaların kadını
karanlığın gölgesinde
gündüzün tehnalarında
her zaman içimdesin
bir şiirdir yaşaman senin
her zaman hastane acilindeki gibi

azına kandığım azığım
yığın dolusu hayal böğrümdeki
sabahlar kanadı
çün ki her şafak özgürlük şarkılarına mühürlü
yaşadıklarını bütünleştiriyor türküler
çalan bağla değil

önümde duran
kolumu kanadımı kıran
yıllar korkusu
kan gibi akıp giderde zalimce bırakır canı
bir öpücük bile istememişken
hiçbir arzuyu onun için beslemeden sevmişken

öyküsüz bir karaltı gecede
uzakta ışıklar
yanan beyazlıklarda
kim kimi sevmiş
öyküsüz bir karaltı gecede
tren hafif bir siren sesinde

sözlere kanım tok
akıl verceğine destek çık yaralı kalbime
her şeyi biliyor rolleri takılıp büyüteceğine ruhunu
birazcık samimiyettir özlemim
sana dost derim dostlukların yüzü karalanır
gün gelir anlarsın anlayamadığın kişilik problemini