Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

korkuyorum biri bu yalnızlığımı çalacak
ellerimin alışılmış bırakılmışlığını unutturacak
sakın yalnız sokaklarıma evler yapmayın diyorum
o yalnızlık şarkıları susarsa
ben yaşamışım boş
boş dudaklarımla ne yaparım

dudakları kırmızı dünya
ıslak ve sorumsuz
beden beden sahte
giyim giyim solmuş
bu sahil hikayelerim ve ben
kaldırım başı soluk solukluğa kadın

özele gitti yollar
bu ıslak bedenler bu çarpışmalar
karanlığa gizlenmiş ülkelerde
aşk nedir demiyeceğim
bütün kapıları kapanmış bir ülkeye girmektir

bir şehirki içinde yaşlanmışım
unutmuşum kendimi
her doğan güneşte
aşkı aramışım bulamamış bir adammışım
bir şehirki içime çektiğim rüzgarla bulmuşum kendimi
sonra uzaklaşmışım ve kaybetmişim anılarımı

sana özlemler duymuyorum
kalbimdesin
sadece ellerini tutamadıysam
dünya bu yüzden kötüdür
kötüdür her yüz
ve yılların köhne tortuları

bir yolculuk
aç kaldım
yalnızlığını paylaştım tüm çayırların ve dağların
korku dolu gözleri çesur kıldım konuştum durdum
hain dertler beni bıçak dolu yalanlarıyla beklemekte
savaştım kardaş

kaybedeğer güneşsizlikler
yoksulluk servet
ana teması var olmayan hırslarda hayat
içimdeki bozkırın solgun yüzünü verdim sana yaşadığım
kocaman bir seldim
sadece damla akıttım yüzüne günlerimin

bu tehna gecedeki yalnızlıklar
sorgusuz akşamlarımda sana gebe ondan
rüya dolusun ismini anmak beni yoruyor inan
beni yoruyorsun
dudaklarındaki sözcükleri duyduğumda eriyorum
belli etmiyorum sen anlıyorsun

benimle kal
yanılma
sarılsanda bu sarmaşık yalnızlığına
dağılma
gözlerim parlak

şimdi bana sorma kederimin burukluğunu

yalnızlığın bıraktığını ben bilirim
gerisi hayaldir
dümdüz yollların ardındaki hayallerde
o masum sevgilide