Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

suskunluğun konmuş alnıma
perdeleri yanmış gecenin
çırılçıplak ruhlarımız
azalırken sonbahar
lirikliği yok olmuş sarmaşık bahçelerinin
anılara ait tüm görüntüler bulanık

amansızca eriyorum
o sokak arası mahvetti beni
seni gördüğümden beri kendimi yıktım
ne söylesem dedim durdum
minik kuşum
bıldırcınım

ağlarım
şerbetini içtim bu benlik dolu oruçsuz gönlümün
korkularım büyür
çıplaktır ağaçlar
sevgili kokusunda ölüme meylerim
osmançayırının yalan tarlası hayalinde

arayışlarım hep senin içindi
sen olmasan ölür bir yanım
daha karanlık çökmedi
gün güzel olabilir
kollarını açtı adam
sanki kanatlanacaktı

beyaz tenli adam
gül büyüttüğü saçları göğsünün torağına gömdü
kalbini açmaktan korktu defalarca
delikanlılık varsada uğraşılmaz
bu yarı tuhaf ilişkilerle
insanın canını acıtır her yeni gün boş yere

bilemiyorum
kaygısız abdalım
şairim
yürüyorum
saçlarımda çiğ kokusu uçuşuyor
sarılıyorum

İnsanların gözlerinde gün
Her sabah kızıla boyanmış mavi göğünde resimleri dünyanın
Aç herkes cennete bir cennet içinde
Bir fikri fukarayız nefesler zamanın kafesi

Suların ve hayvanların

Bil ki tam ortasında memleketin çırılçıplak resim gibi
Karşı çıkışlarımla seni anıyorum
Bil ki en güzel ideallerimi ellerinde harçamışım
Memleket için senin için içimdeki bu koca dumanın isli siyahı
Ve bütün acıları senin için yaşattım gülüm
Ana kucağı baba sıcağı nerede

bilmezsin sen
kendimi ararım her akşam
duygusal sendromlarım vardır benim
somut sevgilerin içinde

bilmezsin sen

merdivenler bomboştur bensiz
yalnızlık gölgelerini taşırken
pencerenecek görecek vahim durumlu sabah
kimsenin saçında bulamayacaksın beni
o gözlerde bulamayacaksın gerçeği
koca çöl olacak karmaşa dolu rüyaların