Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

ağlama sen ne olur
bütün kıristalleri topladım senin gözlerinde
resminde öyle bir hüzün var ki
şimdi bütün dertlerine düşmanım hollandanın
sen yurt özlemlerinde aşkını doğurduysan
bundan sonra koymam ellerimi sen gayrı

yamur yağacak
uzak ülkenin kırlangıçları gökyüzünde
savur yalnızlığı ey mevsim
gözlerim kaç gecedir dolu
sızı var,acısı var,hasreti var
durmak bilmez sevdamın

yok olmak gerek bir gece kayıklarla uzaklarda
siyahlığını çekmek gerek hayatın
ıslak kaldırımlar taşır tükürüklerimizi


canım yanıyor bilmezsin

köpek havladı havladı
Allahtan bağlı
şimdi kafasına bir şey indircem
sonra anladım
görevini yapıyordu sadece
içten sevgiler yolladım ona

klobatra tarihte
aşk tarihte
sezercik masum
türk filimleri beklemekte
mecnun yanmış leylaya kanmış
leyla değilmiş yaratana kanmış

bakıyordu küçük kızın siyah gözleri geceye
yamur yağıyordu saçlarındaki yalnızlığa
bense uzaktan bir soğuk mücadelesindeki bedenimde
sarsa onu güneş
sarsa beni bu şehirden kurataracak adımlarım
düşler uzantılasa burklumuzun acısını sonlandırsa

kara kum uyur, kara gözlerine inat
sahil boyu yalnızlık kokuyordun tabi
alaca, körpe ve yeni değil bu ses
korsan yanılgılarımdaki gözlerde
kara kum sahili kömür birikintisi
senin kadar siyah

ya sevdiğim can küskünlükle beni bitap ettin
hasret bu keder
sarı çiçekler açınca
buluruz kendimizi

sanma ki doğrudur yalnışı görmek

vurusa düş bedene
kalır sadece görülemeyen dünya gözlerimde
sen kalmazsın
o kalmaz
onlar kalmaz
gök kalır örtülü başımda

kan
düş
su
damağımdaki son tat
darmadağın gün ardında yatan gerçek
akşamlarım hüzünlüyse