Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

ben kaçığım
hürüyet doldururum zamansızca
dağınık yerlede toplarım hayatı
eve geç kalmak mesele sayılmaz
evi sevmektir ülküm
dünyayı sevmek gibi

aslıma şair olmak
kırılganca
zafer şarkılarında yok olurcasına

dökülür mırıldanırsın gidersen olmaz
Zonguldak derin tarihsel binalarda

burası ddy vagonlar eski, yüreğim paslı
burası karbondioksit
tutsak şehirlere isyan benliğim

al beni, koyma
tutsağım garibim

uzun çümlelerimde saklamadım seni
var oluşun en sesiz yönlerimde gizlenirken
iki telli yollarında sıcaklarla uğraşırken ben seni andım

şu koca metropol senin bıtraktığın yıkılmışlık gibi
şu can acım tuzlu, korkusuz ama talihsiz

Ankara başım deli
eski camlar yaktı canımı soğuk havalarda
yalnızdım
geride bıraktığım yıllar kadar
suszuluğun vurdu hem sokakları
hemde viraneye döndürdü aşksızlık yaramı

uzundur yolları köyümün
can acısıdır
hülyası sende kalmış yarım
gurbet yangını çiğerlerimle yaşamışım

adı güzelim

uzun çümlelerimde saklamadım seni
var oluşun en sesiz yönlerimde gizlenirken
iki telli yollarında sıcaklarla uğraşırken ben seni andım

şu koca metropol senin bıtraktığın yıkılmışlık gibi
şu can acım tuzlu, korkusuz ama talihsiz

nafile sevmiştim seni
geriye dönemezdim
seni unutmak için çekip gidemezdim
ikimizin en büyük yanılgısı
varolma çabasındaki tükettiklerimiz
duygusuzca ömür geçiriyoruz

talan ettin herşeyi
kandırdın gözlerimi
narin acılarında akşamları tren yollarında ağladım
kimse görmedi lokomotifcilerden başka beni
çektiklerimi kimse görmedi
arkana bakarak giderken

acılınca sinemalar
her zaman yürüdümüz o yol burhan
yaşamadığımız seneryolarda çoşuyorum
kırılgan sokağımızda oturuyorum
bu geri gelmeyen zamanlarda tükeniyorum