Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

bir yolki gidiyorum kozlu yolunda
ayaklarımda sorumsuzluğun huzuru
yanımdan arabalar geçiyor nereye gittiğini bilmediğim
trafik levhalarının yalnılığında buluyorum yalnızlığı
toz kalkıyor ben ucuşuyorum kaybolmuşluğumda
iyik yapmak geçiyor içimden

yelkovanlarını durdurmaz zaman
eskiyi bulmaz yüreğim
gece uyurken saniye tıkırtıları deli eder beni
üstüme bulunmaz yalnızlıklar çöker
saat saat artar bu karmaşa

ruhumu çırlçıplak bıraktı rüzgar
ülkem
gölgelerden güneşi seçemiyorum
isli,korkulu düşleri yaşıyorum
ne sevdasındayım kara toprağın
nede ilkbahar kokusunda

sussam boğazım düğümlenir
hayalin pencereleri yosun tutmuş mezarlar gibi
sabretmek erdemliğinde yok olacağız neredeyse
sahidir gülüşlerimiz
gidişlerimiz ise belirsiz izlerde

sarkınan bağlarında üzüm ülkemin
hastanelerinde yoksul gözler
bir trafik kazası kadar hazin içim
bilmezler bu kalplaşmış düşünce mezarındayımdır
göz yaşlarını okurum doğan her çocuğun

tenim parçalanmış sensiz hiçim
ilham güneşim sarmaktı kucaklamaktı mutluluk bir ömür senle
felç olacağım
sinirleniyorum
kopuyorum dünyadan
şidetlice istiyorum sevgini

şimdi durdur zamanı ne olur
yelkovankarı canımı acıtıyor hatıraların
tüm düm dünyayı hissettiğim yamurları beklerken
sen gel ne olur durdur zamanın ezik bakışlarını
poyraz beynime doğru rüyalara doğru saldırır
bir eserki efkardan kana boyanmış rüyalarıma

hadi durma öldür bu benliği
savurur ayazın soğu beni
yıldız olsam mehtabı olmazsın gecenin
bu iklimsel gözlerimde olmazsın bir damla mevsim
hadi sen gelde biraz alcak gönüllü yerlerden
hadi başın ezilecek kibirin öldürür beni

beni anlayamadın
bu gece izi bırakılmış kaderime kıydın
aslında bu ağrı dolu yalnızlık
sevimsizliğinden sensizliğin

saatler tane tane dökülüyor

ta ki içimdeki yurdum
destanlar öldüğünde
aşklar gömüldüğünde
sen tekrar tekra doğacaksın
baceiz bir şehirde
bahri gülistan olacaksın