Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

sensizliğin haritasını ustaca çiziyorum
dağları kalmazsın
o kalmaz yalnızlığa boyamış
çoğrafyalar özlem dolu
küçültüyorum bir dünyayı
seni cizerken kalemle

beni göremeyeceksin
buz tutmuş karanlığa gizlendim
benim kışlarımda yıldızlarım gözüküyordu
karanlıktı
adımlarımı sesizlik fedaileri dinler
ben dalgaların martısız gecelerine gizlenirken

kan damalası her yok olan kan damlası
bir tutam çicek veremediğim aşka
kan damlası başarısızlık içgüdüm kandamlası
sus bu sinsice yaklaşan rüya yalan
umut etmek tarihte
ötelerde çaba

yani şimdi ben bu topraklarda gömülcem
sesizce yaşlanacam sensizlik kuru dallar büyütecek gözlerimde
sorumsuz dudaklarımı kurban edecem kötülüğe
son demi bu akşamın rüyalarının
bir de sen gelsen
o hiç olmacak düşler gibi

bana yine yalan söyleyeceksin
bense gözlerimi kapayıp rüyalara dalacağım
pembe dudakların yönetirken yalnızlığımı
bense gözlerimi kapayıp gitmeyi düşüneceğim
sefaletin üzerine kurulurken bu çabam
bana yine güzel hülyalar söyliyeceksin

ağlamakmı adama yakışmazmış
savur rüzgar
savur yüreğimi
deli bu akşamlar
vurabilirim yosun tutmuş ömürümü
zaman içinde yolculuklarımda

çizgili yüzümdenmi korktun
sakallarımın siyahlığı masumdur
azar azar gel
alıştırmadan yakaldın bu ilgiyi
yargılama
kalbin divanmıdır senin

gül yüzlüm saklı hatıralardaydın
yakladığın zaman,zamanımı çaldın boylu boyuna
yırtık düşlerimle oynadın
alkole başlamadan çocuklukluğu gitmemiş ruhum
seni hiç çıplak düşünmedi, hep elbiselerin üzerinde bir aşktın
bu çıkmazlar,yıkıntı evimizin değimesinden sonra oldu

her gün saçmaladığım sözlerde
her gün sineme ağrılar konmakta
her günde sen
yüzüm buruk
korkusu yok fakirliğin üzerimde
ölmekse ölürüm

dağları aşmak bi tutam dolusu segiyi bağrına yaslamak
gitmek denen şey hayat
anlamayamazsın beni
rüzgarı koynumda saklarken
iklimler dolusu sensizliği nasıl taşıdım
gözlerimin buğulu örtüsünü dost edinmeyi alıştım