Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

haksızlık ettim zamana
ömrümün koridorlarında gezinirken
şeytanın yalnızlığına aldandım
yazık ettim zaman
sevgisiz koridorlarında gezdim binaların
yarını düşünmeden yaşarcasına kaybettim anıları

hayal bile edemezsin sen
o sıcaklarda bir kadını düşlemeyi
ve tutam dolusu bir çicek derken kadınım dediğime onu kaybetmeyi
ağlamayı bile beceremediğim günlerdi
yalnızlık üretirdim kaybettiğim aşklara
eski bir İstanbul şarkısını girerdi kulaklarıma

şimdi ben şimdi sen şimdi biz şimdi onlar
bizlerin içinde mazeriti günahkar
aslına dönmeye niyeti yok ölmeden bedeni ruhlar
taş binaların içinde bu medeniyeti hıyanet
hayra gel kardaş hayra gel kardaş hayra geliriz inşallah

az kaldı
az kaldı
dudaklarına ulaşacaktım
korkusuzca güne gülümseyen dudaklarımla
sen bir kış rüzgarıydın saçlarımda ki
uzak ıslıklarında yolların

boynumu büktüm hey
can dedim sevgiye hey
yare doğru akan ben değilim

sarmaladı yetişkin kollarımı uzakları
dağ buldum

yalan düşler
sevgisizliğin bağrımı yaktığında
sözlerimin polen yamurlarında
ıslak toprak kokusuydu aldatılmışlığın yalnızlık fıtratı

gün oldu

döner dururum aman aman
sır saklarım kimseyi koymam yanıma
kaldır başınıda gör hayretliğimi dünyaya
savun kendini
acele etki bozabilirim bu oyunu
gelirsem atlı dolusu namus borcuyla salcam hıncımı

Anlamıyosun bensizliği hiç tanışmadık ki
anlamıyorsun yorgunluğumu
kelimelerimi boşlukta uçuşturduğumu
aklıma ne gelirse yazacağımı
sahtesiz bu duygu akışını
çok yer gezdiğimi

bu gidişler doğru yollarımızda
çırpınansa ayrıldığımızda
sevdiğim
son dediğim
başlangıçlar yorgunsa
bedenlerimiz acıda

acım bibere benzemez
yakar var etmeden kendini
tırlar geçen otabanlardan
gürültülü gerçeklerde sinirimiz
yüzümüzde toz ve hasret, hasret kendi göstermez toz kadar
şahit ol memleket dedim kalbim