Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

bu diş ağrısıyla yaşmak varya
hey kadersizin kızı
beni bul şehrin sağlıksız köşelerinde
son son duan benim gibi bir adamı bulmak için olsun

çingenler balıkcıların kayıklarına kadar geldi
zurna sesinde alaturka bir şarkı yayıldı etrafa
akıntı suskun dalgalardan habersiz
kirlilik limanı gölgelemiş
uzaklarda bir balkayası
derin bir uçurum denize intahar sahnesine benzer yüksekliği

sabah olmasın körpe yanım
dayanamam yıkılırım bu tekliğimle ölmüş şehirde
yalnızlık bir alaca karanlık soğunda kızılayın,ulusun bağrıydı ömrümde
sorumsuz gezmeyi özlemiştim
toz duman etmiştim yaşamayı
bir aşka kanmayı

Sorunsuz baharlarında yamurum sevdiğim
Hem sümbüle hem bülbüle vurgunum
Acıldı taneler ıslak bir bekete ellerinde

Kumsal tanesi yokluğundaki çokluğunda zaman
Hasret ışık kadar yoğun ışık kadar görünmez gözlerimde

şakaklarımda koca düğümleri hayatın
İstanbul canım yanar suskunum
kaldırımların bilir yalnızlığımı
başak şehrin üzerinden yeşil köy uçakları
ve küçük çocukların dödürür dünyamı kaydıraklarda
siyah kargalar hiç bu kadar büyük gözükmemişti

benim bilemediğimi bilen yoktu
bilenler yalan tarlası
kusursuz tercümelerimde kuruldum hayata
kusra 1 dakika
kimse yok
anlayış yorgunluğu tepemizde

kimsenin olmadığı bir yerde yalnzım gök mavi
susum deniz tuzlu
bir kadın bile yok sevecek
kuralsızım burda
herkesin var olduğu sonra sesizliğe boğulda bir yerdeyim
düşlerse yokluk, sarpa sarmış meltemler koynuma

iki göz odalar
tek yığın bir bahçede özlemler
yeşil baharlarda sevinç
yaprakları saramadan akan göz yaşlarım
bunca mevsimi kaldırmaz ömrüm

mesken yalnızlık
mesafeler uzak
gel gör ki ben her yerden sıyrılmışım
kalbinden sıyrılmış
tutsak günlerimde yaşıyorum

sadece dinlerim bu güzel rüzgarı
mavisini göğün
ve ışıkları beklerken kendi yanımda
gözlerin kadar yalnız ve şehirsizce

bu kaldırımsız yol