Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

Cumhuriyet benim ey hilal gözlü toprağım
son hıçkıkırığı kaybolmadan bu feryatların
vatanım ben, sevgiyim
ayşelerin,mehmetlerin masum eliyim
viran olmuş karanlık yürekli hainlerin başına çökenim

içimde yaşaman varya yosmam
korkusu var tütüne bulaşmış şarkılarımızın

her rüzgarda yalnızlıktır seni hatırlamak
ötüsünü çeken silik gözlerimiz ,göz yaşlarımızı saklamakta
bağıra bağıra çoşkusuydu bir sonbaharın çağrışı hüzün dolu

Kızılayın üzerinde uçaklar
mevsimler fark etmez akşam özgür
koptuk
uçtuk
işsizlik kaldırımı bizi beklemekte
elimizdeki gazete geleceğimiz değil

bağıma anne lütfen sabah daha uyuyorum
çünki ben ağzımı açarsam
dünya yıkalacak

gün olmuşum
var olmuşum eylemlerde

yavaşca akan yamur damlaları
ve son baharımız
şehir küf kokulu isdiritye
damağımızda öpüşlerimizin ıslaklığı yerine fırtına dalgaları
şırıldarda gider bu yalnızlık,
hafifleyerek,sendeleyerek

ağustos gecesiydi sıcaktı
yerle bir olmuşlumuz karanlık
kına geceleriniz şenliğinde öldüreceğiz acıyı derken
tam ortasından çatladı dünya
hikaye dolu amansız sevdamız büyüdü
yok oldu yüzler kızardı

alaturka bir hayatın koynunda
şarkılara boğulmuş geliyorum gecenin koynuna
eller uzak, gözler uzak
büyütüyorum ruhumu dev gibi
gözlerimin damlalarının rengi değişiyor sonra entellektüel korkularda
sevdiğim sen sensin

ağırca sesi geliyorsa siyahlığında gecenin
hayallerimde notalar dolusu hüzün var
ağaca çıktımız günler uzak
çocuk gülümsememiz
masum sevdamız
sırtımdan vurulmuştum sevda denen şey

beyaz gecelere ulaşamadım dostayevski
o yalnızlık
o deli kadının adı
sevdim bende delice
gördüğüm bütün kızları sevdim
şiddeti vuruken yazarlığın

zor gelir akşamlar canım sadece akşamlar değil tabiki
sensizlikti gerçeğim burkluğumun nedeni
kapıları açarım menteşe gıcırtısı
su içer yatağıma yatarım
odam dümdüz nem kokulu duvarlarıyla
her sabah yalnız kalkarım