Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

beni görsen çok değiştim
sesiz dudaklarımla
geçmişe direniyorum
şarkılarla avunurken
an gelir unutmak kolay
kendi başıma olmam zorlar beni

kaldırım kızı
sandın ki dünya beyaz yüzüne teslim olacak
oysa ki benim kumral ellerim
sensizlikte yaşayacak

kaldırım kızı

bozkırdan gelen rüzgar bilinmez yalnızlıkta
yeniler doğmak isterim
kaçak mahkumların ruhunda dolaşırken


şırıltılı bir ağaç, yol kenarı

yanımda taşırdım yalnızlığımı
istasyondan gelen yolculara bakardım
her birinin yüzünde uzakları bulurdum
bir kızı bekliyordum
ürkek bakışlı
göğsünde dağ çiçeklerinin kokusuyla

işte yalnızlık başlıyor
çesaret tohumları ekdim günlere
parçalandım bacım
sen durmaz sonsuzlukta acıya boğulmayı bilmezsin
savurur her türlü düşünce beni
kalbini sök yuvasız yalnızlığımın

Akdeniz akıntısında parlayan muson yamurları
Tünel geçitlerinde yaban otları
Otların üzerinde hayat,
Işık kırılgan mercek mercek gözbebeklerindeki yaşamak

Sarı boyalı duvarlarında yansıyan

kaç gecedir sigarayı çoğaltım
çoğaldı yalnızlık
evreni dinledim gurbet karanlıklarında
nefes çektim sensizliğe
yarım kalmış sevdam
kavuşamam

her gün dahada güçlenen bu sevgi sevgisizlikten
karanlığı zifrin
bembeyazlığı günün
geceden
bu dizilerin kaygılı saplantısı
dümdüz geçkin hayatımın yarısı

kadın gözleri yolda
şiir perdesi kirpikleri
aynamı kaybetmişim
yanıyorum su içmeliyim
tesellisi yok
ölsem olmaz

içimin derinlikleri
oy aman dercesine türkülü hayal
kafiyesiz sevgilerimde
yalındır akan nehrim
yamurlar dumanlı
insanlarım isli