Orbay Eken Şiirleri - Şair Orbay Eken

Biri doyduğunu zannedip
Uykuya daldı
Biri her şeyim var deyip
Gururlandı
Biri bütün kapıları kapadı
Bir ışık aradı

Suskunluğu parçalayınca
Geriye kalanları
Ayrılık anını
Karanlığı yırtınca kaybolanları
Kendinden başka sığınacak liman arayanları
Hatasına kılıf arayanları

Yalnızlığımla sevinir
Yalnızlığımla özlerim seni
Acıyla besleyip yüreğimi
En güzel halinle düşlerim seni
Söylemez şarkılar ismini
Hiçbir şey anlatamaz seni

Bir bahane
Koparıp attı tüm çiçekleri
Çaldı insanlığımızı
Öksüz kaldık bu yüzden
Yersiz yurtsuz
Kovulduk cenetten

Yokluğun
varlığına benzer
Kararsız bir akışkanlık
nötrler bizi...
Birden kelimeler
tutuşur ağzımda

Kır çiçeklerinin neden solduğunu
Akşamları inen dalıp gitmelerin sonunu
Ve yok oluşunu kim bilebilir
Mücadele etmeden insanca
Kim bilebilir
Ak ile karanın kim olduğunu

Tanımak yetmez ki sevmek için
Hayal etmekte öyle
Nasıl yakın hissediyorsak kendimizi
Bir yabancıya
Göremeyiz ki
Günlerce,gecelerce,yıllarca

Karides kabukları arasından bir aralıktı
Bir kapıydı gözlerimiz
Karaya açılan...
Midye kabuklarından tokalar yapmakla
Süngerlerden yastık içi doldurmakla geçerdi günler
Yosun kokulu gecelerimiz

Üretelim dostlar
Üretelim
Kendi şiirimizi yazalım
Kendi fabrikalarımızı kuralım
Kendi yarınlarımızı..
Dünyayı sömürmekte anlaşan

Garip şeyler oluyor dünyada
Kimse kimseyi görmüyor
Kimsenin ayağı yere basmıyor
Kara bir humma dolaşıyor etrafta
Aşkın göğsünde hortluyor zaman zaman
Aşk saçmalıyor..