Ömer Faruk Girgin Şiirleri - Şair Ömer F ...

soğuk bir gece!
deniz buz tutmuş
üstü cam gibi
yürüyorum üstünde
altı balık dolu
gümüş renginde…

Bulutlarla darmadağın
Tek bir ay'a takılı gecede
Koca dağları bir deli
Mehtabı da yıldızlar kaçırmış…

Denizler derinlere

Tüm sevinçlerimi, sevgilerimi alsınlar elimden! ...
Şafağın buğulu tenini okşayan ellerin
Ve beni uzak denizlere götüren gözlerin
Bana kalsın yeter…

Yüreğimi tut, vursun!

Bütün kadınları severim!
Çünkü hepsi şarkı söyleyen birer çiçektir.
Sadece içlerinden birini bilirim.
Ve tüm şarkılarımı ondan dinlerim..

Ben bütün çiçekleri severim!

göğü delip yıldızlara yükselen dağların tepelerinde
salkım bulutların gizli koyunlarına saklanmış
hep mavi bir karanlığı yalayan umutlarım var…
aşağıda ise çılgın dalgalarla dans eden
gümüş pırıltılarda yalnızlığım…!

işte bir günün daha sonunda
akşamın tüm renkleriyle başbaşayım
ve sonsuz yalnızlığıyla oynaşan
denizin lacivert suları önümde…

şimdi gözlerimde

Sen,
Karlı dağların doruğunda
Gün vurmuş bir ışık pırıltısı gibisin.
Yine sen,
Tüm gecelerde
Yakamozlardan şarkılar söyleyen

Büyük, beyaz, yelkenleri rüzgarda bulutlar gibi kabaran, güneş vurduğunda pirinç aksamı altın çiçekler gibi parıldayan, geceleri damla damla ışıkları uzaktan bakanlara eski masallardaki şehrayinleri anımsatan bir gemi düşünün.

Sizi, hayallerinizle büyüyen münbit sahillere, geniş yeşilliklere, baharat kokularının ve esrarlı yamaçlarında gümüş madenlerinin saklı bulunduğu değişik kıtalara götürecek bir gemi.

Ve bu geminin adı “cennet gemisi” olsun.

kendini, kendine ait duvarlarda ara..!
çünkü
bir gün sürüklenebilirsin çıkmazlara
sonra atarsın kendini
hiç beklemediğin bir zamanda
boşluğa açılan boş saatlerin kollarına…

Gözleri o kadar iriydi ki aynı anda birçok mevsimi gözbebeklerinde taşıyabilirdi ama o gün, durgun ve sade bir sesle bana hiç unutamayacağım son cümlesini söylerken ben onun gözlerinde mevsimini yitirmiş bir alacakaranlıkla, o alacakaranlıkta koşan siyah ceylanlar gördüm.

- Benden ne istiyorsun, senden korkuyorum!

Cümlesi bittiğinde gece ve ceylanlar kayboldu, mevsimler belirdi yeniden ve bir gülümseme.