...............................................................'Kalbimi ışığa gömün...! '
...............................................................meçhul bir kadın'a şiirlerden...
Şimdi
bir nihavent beklemedeyim
her yerim kuş yuvası
içim melodik
sazlarım intizamlı
yaylılarım süzgünce
Odamda bir toprak sarmaşık
Uzuyor oradan oraya
Başım uğulduyor
Ayrıldıkça yolları
İçime bir hüzün doluyor
Bu, ya bir yol
Ey büyük sevdam
O kadar uzaksın ki şimdi bana
Belki yıldızlardan bile ötedesin
Şimdi gözlerim seni görmese hatta tanımasa da
Öyle bir yer ettin ki hafızamda
Bak ben yine bir deniz kıyısında
Kirpiklerinin köpüklü fermanında
İstersen vur beni
Belki zaman durur
Mevsimler üstümden teğet geçebilir
İstersen unuttuğunu söyle
Hayallerim kanar
Henüz tanrıyı keşfedememiştim
Oruca niyetli gönül yatağımda
Önce sesinle yürüdün sen
Aslı bilinmeyen bir sözle dudağında
Sonra tek işaretiyle inandım ben ona
İçine alevli damgasını vurduğu kadınlığında
Hadi aklım.!
Geçmişi unutacağız
Ayık gözlerin görmezliğinde
Acıyı
Aşkı unutacağız
Unutacağız!
Yakıcı nefesinin
Adressiz uzaklığında
Tarçın kokulu rüzgarlarla
Saçlarına bir sokulsam
Bulutlarında kıvransam
Sana en yakın o kuytu mesafesinde
Ayrılığını sadece ıslak bakışlar anlatılyor
kelimeler denk düşmüyor ormandan kovulmuş kağıtlara
ağzıma da söz yakışmıyor
hele ki seni özlemekten yorulmuş
fırtınası dalgaların peşi sıra kesilmeyen
vedanın külüne saklanmış dilimle …
hisslerin ve duygularin kaleme döküldügünde renklenmesinin en güzel örnegini sergilemissiniz...