Omar Gümeli Şiirleri - Şair Omar Gümeli

Ocakçıbaşı yap bir akşam kanı
Koyu olsun çayımın demi
Biraz efkâr biriktirdim
Şeker niyetine dem'e
Karıştırıp içmeye
Niyetlendim geldim

Çöptüm dünyaya
Bir eksik 'lük' vardı
Tamamlan ol dediler
Benden bir çöp
Yokuşun ortasında lük
İşte erdin oldun

Halbuki birçok hayal biriktirmişliğim oldu
Gün oldu gömüldüler
Rahmetle anıyorum
Geçti
Hal bu...

Geldi ve gitti gene
Deli aynı deli ya
Fakat yine gelecek çünkü artık yerimi biliyor hadddizatında
Buldum O'nu
Buldu beni

Bir başımı kaldırsam karanlıktan
Maviye değeceğim
Ne kadar uzağımdaysa göğüm
Mavisine baş eğeceğim
Karanlığı biliyorum
Bir el uzatsam

Şu bendeki balık hafızayı
Satsam
Söküp atsam bir kıyıya usulcana
Aklım balıktan yana ya
Unutuveririm neleri
İnsan nasıl anlatırdı ki kendini

Bu rüzgarlar
Onlardan bize savrulan ulak yeller
Dinmez yaralarımıza ne ifade ederler
Biliyorsun çok denedik çok olmadı
Biliyorsun ruhumuz bedenimizden daha çok yaşlandırıldı
Görürüm bir dahaya heves edersin

Deme ağaç yaş iken eğilir
Deme eğilmez
Eğilir
Ve insan değişir
Deme can çıkar huy çıkmaz
Bir musibet gelir

Öyle sanmıştım
Beyaz kolay lekelenir
leke siyahçının işidir
Beyazsın diye aldanmıştım
O kadar koştum ki peşinden
Lekelerini siyahçının işidir sanmıştım

Seyre daldığı alemi bir anlık bıraktı
Kendini bulduğu iskeledeki çay bahçesindeydi
İstese belki
Arasa
Ki arayacak kişileri de vardı
Ki aradıkları onla olmaktan keyifte alırlardı