Omar Gümeli Şiirleri - Şair Omar Gümeli

Gözünü yumma kötüye
Alınterinden doğan kuvvet ile görülecekse
hesabın
Zalımın zûlmüne
Kaldır yumruğu gardaş

En acısı da şuydu
Kilometrelerce ötede
Nefes alıp veriyordu ya
Yalnız değilsin diyordu tutunduğu hayat
Bu da bana yetiyordu
Dayanak dedikleri

Belki tütündendi
Öptüğünde dudağımıza bulaşan nikotinden mi
Sigara gibi bağımlılık yaptığında
Döneceğim dedi
Gitti

Eşya biriktirmenin işe yaramadığını anladığında
Beni affet

İnsan biriktirmek için para çıkınlamayı bırakmazsan eğer
Beni affet

Dünya bu
Neleri barındırıyor neleri
Kapıdan dışarı çıkmayanın asla göremeyeceği bir enginlikten bahsediyorum
Kapı dediğimse çemberdi aslında
Çoğumuz aynı çemberin içinde doma gibi döne döne ömür tüketiyorduk

Seher vakte acı yeşertip öyle düzülürdük

Bize
Hep bize yelini
Soğuk yanığı denirdi
Çorağın çiçeği

Deşelendiğimde külümde gecede
Yitirdiklerim
Yitirenler beni
Rakı şart olur yani
Olmasaydı sonumuz böyle lafı dolanır ya başıma
Sarhoşluğum meyden olaydı neşeden derdim oysa

Hep azaldığımda
Yönü değiştirdiğimde hep
Yalnızlıktım kuşkusuz
Issız ussuz bir adamın sazı neyse işte

Başardım evet
Parmaklarım
Tırnaklarımla kazıdığım
Bir avuç gök hayali
Tırnaklarımı kanata kanata yonttuğum çukurun çıkışı
Ruhumu ısıtırdı sabrım

En koyu maviyi
Laciverti çalıyorum düşüme
Tenimi yumuşatsın istiyorum
O'nu diliyorum yayan yapıldak
Coğrafyanın en güzel denizinde