Omar Gümeli Şiirleri - Şair Omar Gümeli

Eski ben olsaydım yine salakça ve fütursuzca eylemlerim olurdu kuşkusuz, bunu biliyorum
Hoşlandığım birine pat diye aşık olur, sonra açılır, aptalca madara olurdum örneğin
Yani eski benden sırtımda taşıdığım sadece tecrübelerim var
Sevmiyorum zaten eskimişleri
Böyle İyi miyim?
En azından huzur var biraz

Beynim uyuşurdu açlıktan
Yıkar yıkar giyerdim
Zıbınım eskicedir tekliğinden
Al derdi al giy kocasının çıkmalarından
Sanır idi sadakası
Başının gözünün

Gökkuşağı niyetine göğe çekilen yağlı urgan
De babam sallanır durur
Namussuzca

Yasak sevişmelerin nefes nefesliğinde

Özgür mü olmak istiyorsun?
Kaybet!
Kendin hariç gerekirse her şeyi..
Hem, herkes gitmeyecek mi?

Saçımı uzatmıştım bir zamanlar
Kestim onları
Sevmediğin boş konuşmalarımı
Ne kadar akrabam arkadaşım varsa onları
Yunmadan giydiğim ikinci üçüncü gün çoraplarını
Masamdaki bilgisayarı

Kara bir deliğe her akşam
Koşar adım
Çamurlu sokaklar
Lambalar sarhoşlarına göz kırpıyor
Her yönüm yarım
Darmadağın

Hiç bir şekilde
Külden adam yapmadan
Adamdan ateş
Vicdanı bile çatlatmadan yola çıkmalı
Gitmek gerekiyorsa

Tünelin ucundayım
Karşısı cennet
Solum cennet
Sağım cennet
Burada duracağım
Ve içime işleyecek...

Yedi notadan evler yaptım
Yedi renkten gökler ördüm
Kapısına vurduğum labirent çıkmazı
İçine beni kattığım
Sen anla sevgili iki gözüm
Sen anla kuytu

Gerçekler tokat gibi yüzüne vurduğunda
Yanağımdaki nadas artığı çatlaklara su ol da
İçindeki fırtınalar durulduğunda
Küllenmiş umudunun açlığına güneşi al da
Yıkıntılarından güne filiz durduğunda
Acılardan karanlık yapmayı unuttuğunda