Omar Gümeli Şiirleri - Şair Omar Gümeli

Çocuk olmayı düşlerken
Çıksam sokağa
Tozlu arabalar arasından
Dar sokaklardan, çıkmazlardan çıksam
Palmiyelerin altına otursam
Dondurma yiyen çocuklar geçse önümden, şişman cılız renkli şen

Karanlıkta yalnız kalanların
Hak edip de sevilmeyenlerin
Sevip de delirenlerin
Gözünde kan
Kabuğundan karanlığa sıvaşan
Hiç kimse kendi kendini yakmaz

Beter gülüşü vardı
Durmadan konuşması
Yormadan dinlettirirdi
Güzel rakı içerdi
İki duble arası çay molasını ilk o öğrettiydi
İyi olur sandım

Üç vakte kadar zamanı donduracağım
Son defa görmeyeceğim daha dediğim sokaklara
Üç elma düşecek gökten
Ben görmeden....
/

Elden ele
Bir'den biz niyetine
Şeker niyetine yani
Ruhtaki sırdandır seçkideki kabul
Dil ne bilsin bunu
Sayar çeşit suyu, de hadi

Ansızın karşıma çıkıvermiş gibi
Sanki herşeye geç kalmışım da
Henüz yaşamaya başlamışım ya
Dünü taşıyıp güne
Kurşun gibi ağır değil

Ekmek arası hüzün düründü adam
Eline baktı
Tutacak eli yok, soğuk
Yüzüne baktı gülecek kimsesi yok, dertli
Ayağına baktı gidecek yeri yok, ne çare
Bi’ ısırık aldı

Kovsan gitmezler
Hasreti bir nefeste çekmek gibi
Katık karanlık geceyi yavuklu niyetine içmek gibi
Ölüp ölüp dirilmenin eşiği
Ne diyorlardı adına
Göze sağanak yağmur tuzda

Hatırlarız ilkokul bitmişti
Yıllardan evren piçinin ihtilâli
Ortaokul olmuştum
Kahpeliğe ilk orada doymuştum

Yazın son sıcağında artık hiç strese girmiyorum
Boş vermişlik mi yoksa bu?
Bilmiyorum
Yukarıda tabak gibi dolunay
Solumda koyu lacivert Akdeniz