Omar Gümeli Şiirleri - Şair Omar Gümeli

Bir adımlık uzağımdasın biliyorum
Diliyorum
Adımın başkayı tanımaya
Biliyorum
Dilemek tekildir

Dışımdaki kabuk
Bazılarının tabiri aşılmaz duvarım
Kuyunun dibinin de dibi mi varmış bayım
Bu sokaklar
Nerede bu insanlar?
Kimse yok mu?

Dımdızlak olana sual sorulmaz
Olandan gönül derilmez
Derilmeze kervan kurulmaz anladımdı

Ker ben idim erimez kara dürüldüm
Bilgim yanılgılarıma yetmez idi

Onca hengamelerin arasında
Nice olumsuzların orta göbeğinde
Direndim
Açlığa
Susuzluğa
Eleştirilere

Durup dururken aklımı
Gittiğinde sende kalmıştı belki

İsmim yok bağrında
Cismim bilmem belki hatrında hâlâ

Beni unut adam dedi kadın
Ve gitti
Taş basarsın diye bi’ avuç çakıl taşı sıkıştırıp adamın eline
Yüreğine
Gitti
Adam ayakta buz keserek, put kalarak

Gözlerimdeki parıltının kaybolduğunu gördüm
O anda umuda değil, umudu sürdüm
Unutulduğum hafızaları unutmadım benden kuruttum
Gökyüzümü maviye kim boyayacaktı bayım?
Koyu lacivert düşlerde gezinmeyi bıraktığımda

Kaygısızlığın ne olduğunu bilelim mi yani
O hâlde isteyelim mi

Yüz güldürenin öğreteceği esenliği dileyelim diye

Elim elinde gölgemin
Soluğum usulcana usunda
Tenhasına yandığım
Kuytusu bana yuva
Ne isterim gari gürültü

Bazan istiyorum
Ve hemen ardından diliyorum
Yoksun ya düşene
Yine de sana yalvarıyorum