Omar Gümeli Şiirleri - Şair Omar Gümeli

Bugün hayatımda radikal bir değişiklik yapayım dedim
Kendime çıkma teklif ettim
Tabi huyumu bildiğimden hemen reddettim
Yine reddedildim
Üzüldüm çok
Rakı içmeye gidiyorum

Umudu savururken
Umudu sepelerken
Yorulup
Diz çöktüğünde toprağa
Akşam rüzgarlarına karışıp savrulursa sesin
Duyarsalar bir gün

Bin yılların kuraklığından geldiğim
Nerelere gidilir bilmezdi ayaklarım
Susuz derelerin izinde çatlayan göynüm
Dal gibi yandığım
İşçi ve yetimdi ellerim
İşte bu üstüm başım tozum

Kusura bakma
Bunu asla yapmazdım amma
Sevgilim
Seni vurdum
Yoksalar diye diye düzdüğüm bol keşke'li neyselerim
Yoksalar yoklar

Gökler karardığında
Başaramadım dersin kendi kendine
Beni affet!...
Kendin kendini bile duymazsın
Bu ne berbat bela...
Sustukça çoğalır sancın

Ne güzel şey şu batan
Sanki gece gibi ama değil
Bir şey var ufukta
Sarı
Kızıl

Ben kaldırımın kırık kenarıyım
Gök mavinin kirli bulutunu görürsen o benim
Hikayemi divitler yazmaz
Aşkî cümleler nasırlı yüreğime sığmaz
Nazi kamplarında açlıktan ölenim
Kurşun şaşmaz beni

Bir bilsen neler neler geçer içimden
Paralel evrenler düzerim
İçinde hep sen geçen

Nasıl olursa olsun evrenimiz derim
Dilerim

Anılarımı katletmek isterdim oysa
Uzun solukluk barış hayaliyle
Hayatımın en berbat hatunlarına
Çıkardımmı kıştan kumdan bu başımı
Mevsimim yazdan bir gündü
Mevsimsizde sevmezler sevdiğim dişilerim di

-Boyayacak bir şey kalmadı mı! Kandan başka

"Var!. Aşk var. Sevda var

-İnanmıyorum