Ne karalar ne aklar geçti,
Döndük baktık yıllar geçti,
Bende kalan senden geçti,
Velhasıl artık bizden geçti.
Sana hiçbir şey vaat edemem,
Sende yoksa var edemem,
Yalnız yolculuğu severim,
Seninle olmasını dilerim,
Hadi olmadı diyelim,
Yine yeniden durmadan yürüyelim.
Yaşadım sandım senelerce,
Binlerce insan gibi bende.
Hangi ilmin fikri bu,
Elek oldu ömrümde.
Yokluk girdabında kayboldum,
Ondan ayrı kaldım savruldum
Hiç bilmedim neyine vuruldum,
Onu görme umudu ile duruldum,
Bilen birini aradım durdum,
Kendimi hep o yönde buldum,
Ay ışığında hayal ediyorum,
Güneşli güzel günleri,
Gecenin karanlığı sarıyor,
Sessizce bedenimi,
Korkuyorum,
Ya ay da bırakıp giderse diye beni.
Aşk hakikati gizler,
Ömrü son bulana dek bu yolu izler.
Hep doğru yolda olduğunu söyler,
İnsanı insana kul eyler.
Hep olmayacak yerde bekler,
Aklın varlığına düşmanlık eder.
Sevdanın sukutu olmaz hani,
Sen istesen de istemesen de o söyler mani,
Üç günlük dünyada sevgide gizlenmez hani.
Göl kıyısında bir vakit ki adı akşam,
Gök suya inmiş işte kainat gölden yansıyan,
Göz mü şimdi bana bu oyunu oynayan.
Göz gördü sandığının düşünde.
Gök olduğu gibi suyun döşünde,
Bazen soluksuz koşulur yollar,
Sonu hiç bilinmez.
Dıştan gelen giden,
İçten gelene değişilmez.
Bir anlık mutluluk uğruna,
Yeri gelir bin ömrün lafı edilmez.
Yalnız gün değildi dönen,
Yalnızlıktan daralan saatlerin içinde.
Ya neydi kaybolup giden ufkumun çizgisinden,
Yaza ramak kala kış göründü pencereden.
Her şeye hazırım hazırım da diyemem.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!