Ne sana ne de sona vardı hikayem,
Bu yüzden dayanılır gibi,
Bildiğin gibi,
Anladığın gibi değil benim hikayem.
Kör değilim fakat göremem geleceğimi ben,
Oysa ki ne çok gören var benim geleceğimi bir bilsen.
Ben köhne karanlık içinde sabahı olmaz gecelerde,
Adını sayıklarım , kahrolurum hece hece,
Sen hiç bilmeden yumarsın gözlerini ,
Kalabalık semtlerde doğduk hepimiz,
El bebek gül bebek geçti günlerimiz,
Derken geldi zaman gitti zamansız.
Her an bir parça daha yalın,
Her vakit bir parça daha yavan,
Kalabalıklar ardı sıra bize kalan.
Deva bulmak niyeti ile çıkılan yolda,
Meğer bela kol gezermiş.
Aşkın doğumuna ramak kala,
Us bedeni terk edermiş.
Meğer insan ömrü doğmadan başlar,
Ölmeden bitermiş.
Bir köşenin başında kavuşuyorum sana,
Akabinde ayrılıyor ellerimiz nasıl oluyorsa.
Açık denizlerden birinin ortasında,
Öylece yapayalnız bir başıma,
Sen gördüğüm en iltişamlı limansın,
Ben dımdızlak bir insan,
Tülden bir perde kaldı aramızda,
Korkma! Kaldır onuda,
Sevgiden kaçacak mısın ?
Ömrü hayatın boyunca,
Hadi artık sarıl bana,
Yürekler konuşmalı manasıyla,
Ne zaman yağmur yağsa ,
ıslak saçların gelir aklıma,
aklım başımdan gider uzaklara,
yağmur dindi buralarda,
sen ve ben kaldık aklımdan cok uzaklarda,
insan bir kez yürekten sevdi mi bu diyarda,
Sıra sıra dizilmişler tellere,
Kuşlar bu mevsimde göç etmek üzere.
Onlar nereden bilsin hasreti,
Hiç ciğerleri solma rattesine geldi mi ki.
Ya insalar şu insanlar öyle mi,
Ha diyince göç edebildi mi?
Siyah zemin üzerinde,
Beyaz bir kaç leke,
Dünyada var olan iyiliğin bile,
Bittiği yerde.
Siyah zemin üzerinde,
Beyaz bir kaç leke,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!