Birkaç kelimenin yan yana gelmesi,
Hiç anlata bilir mi insanın içindeki seli,
Bir yanda hayatın soluk rengi,
Öte yanda ben soluk benizli,
Öbür yanda çalgı çengi,
Herkesin bir derdi var belli,
Tam yirmisekiz yıl sonra yine bir Cuma,
Haziran ayı ve altıda biri.
Yirmisekiz yıl önce bugün duyuldu,
Bedenimin yeryüzünde ki ilk cılız sesi.
Başlangıç herkes için belli,
Fakat son meçhul ve gizemli.
Dün ki yakın uzak oldu,
Bugün şehri ırak oldu,
Geleni gideni sondu,
Diye diye yürek soldu,
Derken sabah oldu,
Bahçeme kuşlar kondu,
Karşımda halinden hoşnut bir adam,
Eski zamanda bilinen adı bezirgan.
Ben, yıllar yılı hep aynı perişan,
Toz toprak içinde yaşadığım yaşam.
Vakit cömert olsa şöyle bir an,
Onu bile görmeye yetmez ömrümde zaman.
Karanlık ne garip yokluk,
Varlık içinde bilinmez bir boşluk.
Hırsız için entari,
Gök bilimci için şölen yeri,
Aynı karanlık aynı gece,
Kağıt lazım,
Bu aşka düştüm düşeli,
Bu hayatta ne olacak olursam olsam,
Yinede sensiz olmam,
Öyle güzel gülüyor,
Öyle güzel seviyor,
Öyle güzel sarıyorsun ki beni,
Kayıp denecek kadar,
Kayda değer ah var,
İşte budur senden kalan kâr.
Seni,senden başka her şey saydığım zamanlar,
Bugün boşlukta sallanıp duruyorlar.
Kati gördüğüm bir şey var,
Ardı sıra sıralanmış dağlar,
Başında bulutlar ağlar,
Kızıl güneşin aksi mavi denizde parlar,
Bir yengeç mavi çarşaf altında halimize ağlar,
Binlerce insanın uğultusu içinde bir tek senin sessizliğin içimde sızlar,
İki metre kare içinde bir parça umut ,
Eller görüyorum tozlu topraklı ,
Toza toprağa bulaşığa aman demeden uzanan eller,
Açlar doyuran yalnızlık düşmanı eller
Gamın her türlüsünü avuçlayan umuda yapışıp kalan eller
Gün gelince çağlayan derelerde yıkanan eller,
Yarınlara uzanan eller,
Büyük bir hapishane,
Adı Dünya.
Binlerce koğuş içinde,
Milyonlarca organizma,
Yaşam formu,yahut canlı,
Belki cansız.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!