Bir deli rüzgar gibisin,
Gönül bahçemde esen.
Yokluğun derin bir sessizlik ,
Ölüm gibi karanlık belirsizlik.
Şu dünyada gönlüme giren,
Her şeyin başında sen ,
Artık gökyüzüne gitme vakti,
Yeryüzünde kir bile kirlendi,
Lüzumsuz şeylerle yüreğim lekelendi,
Sabahı beklerken akşam çıka geldi,
Bu kör karanlıkta yarınlarım çivilendi,
Aklımı kaybetmek üzereyim,seher vakti,
Unutmak ne mümkün,
Ilık nisan yağmurlarını,
Ve sel gibi akan,
Aktıkça çoşan aşkları.
Savrulsak bile,
Gizlediğin her şey karlı bir dağ gibidir,
Gün gelir sessiz bir çığlık her şeyi devirir,
Kalamazsın düşlediğin yerde,
Bu yok oluşu izlersin gözlerinle,
O gözler ki güneş gibidir bakmasını bilene,
Yar olup gittiğin gün yara olursun belli belirsiz birine,
Çam ağacı şahit,
Yiten yılların şehadetine,
İnsan elinin değdiği her yerde,
Hırs,ihtiras ve bitmek bilmeyen endişe,
Bir masal değilse neydi,
Zaman bir oldu bin kayboldu,
Sen on gözlü dev cüce,
Ben balkabağından patlıcan,
Birlikte bir nefes aldık diye,
Bin ayrılık bir günde bin bir bela oldu bize.
Mutlu bir yüzü olmalı hayatın,
Ve bu yüzde yaşama tutunmayı bilmeli insan.
Umut dolu olmalı gökyüzü,
Geceleri yahut gündüzleri.
Et yığınlarının içinde kemikten ayrı olmalı ruh,
Ne yaptığını ne yapacağını bilmeli.
Bir perde ki açmasını bil,
Gözün gördüğünü sanma Habil,
Hassan sabbah bu söze delil,
Açık seçik yerlerde olmaz Celil,
Sen onu viranelerde bil,
Divaneler dolaşır il il,
İnsan olarak geldiğim şu dünyada,
İnsan kalmak için gösterdiğim çaba,
Kardeşin kardeşi kırdığı diyarda,
Direniyorum insan olma yolunda,
Neler gördük neleri yaşadık amma,
Yinede eyvallah etmedik zalıma,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!