Gayesi insan değil ise ülkünün,
Varlığı batsın öyle kültürün.
Yaşamını gasp ile böldüğün,
Hayvan değil, insandır gördüğün.
Hak, hukuk ve adalet diye öttüğün,
Yalnız gün değildi dönen,
Yalnızlıktan daralan saatlerin içinde.
Ya neydi kaybolup giden ufkumun çizgisinden,
Yaza ramak kala kış göründü pencereden.
Her şeye hazırım hazırım da diyemem.
Sevgiden uzak bir adamın, nefes diye soluduğu, Ayazda kalmış bir mermer soğukluğu.
Yaşanacak güzel günler var umduğu,
Hepiniz kadar o da aramadıklarını buldu.
Bir kez daha çalar saatini kurdu,
Belki yarın dedi gözlerini yumdu.
Böyle günler yılları buldu,
Bir deli rüzgar gibisin,
Gönül bahçemde esen.
Yokluğun derin bir sessizlik ,
Ölüm gibi karanlık belirsizlik.
Şu dünyada gönlüme giren,
Her şeyin başında sen ,
Artık gökyüzüne gitme vakti,
Yeryüzünde kir bile kirlendi,
Lüzumsuz şeylerle yüreğim lekelendi,
Sabahı beklerken akşam çıka geldi,
Bu kör karanlıkta yarınlarım çivilendi,
Aklımı kaybetmek üzereyim,seher vakti,
Unutmak ne mümkün,
Ilık nisan yağmurlarını,
Ve sel gibi akan,
Aktıkça çoşan aşkları.
Savrulsak bile,
Küçük bir mazgal ile büyük parmaklıkların ardında sıkışıp kalan adalet,
Sen de benim gibi biliyorsun kış gele dursun her yeri saracak rutubet,
Hele bu duruşmada da tahliye çıkmazsa işte o an koptu say kıyamet.
Bu nasıl düzen diyene cevap müebbet.
Yaşamak böyle devirde garibana büyük külfet,
İnsanca ölmek bile sayılır oldu meziyet.
Gizlediğin her şey karlı bir dağ gibidir,
Gün gelir sessiz bir çığlık her şeyi devirir,
Kalamazsın düşlediğin yerde,
Bu yok oluşu izlersin gözlerinle,
O gözler ki güneş gibidir bakmasını bilene,
Yar olup gittiğin gün yara olursun belli belirsiz birine,
Çam ağacı şahit,
Yiten yılların şehadetine,
İnsan elinin değdiği her yerde,
Hırs,ihtiras ve bitmek bilmeyen endişe,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!