Beyaz şeritler çizgi oldu gözlerimde,
Issız sokaklar geçiyorum uykulu şehirlerde,
Dışarıda hayat hareket halinde,
Gecenin de keyfi yerinde.
Bir camın ardından geçip gidenleri izliyorum bende.
Keşke bu yolculuk hiç bitmese.
Bir kalem bir insandan ne alır,
Ne alırda doldurur kağıtları,
Bir insan kalemi olmadı mı yazamaz mı bu satırları,
İnsan insana denk gele dursun,
Kavrar boşlukta sallandığı hoyrat geçen yılları,
O yıllar ki ömürden aldı,
Ne duvar kaldı ne han,
Çamlıbel de gitti geldi zaman.
Atlar dan hızlı koşar oldu insan,
Artık geçilmez dağların ardı bir an,
Yolları yaran tekerlek sesleri,
Bir dağın yamacında,
Bir ovanın sonunda,
Bir papatya kucağımda,
Kuzu sesleri kulaklarımda,
Güzel düşler aklımda,
Güneş batarken bu yanda,
Bugün bir kalem ve kağıt ile,
Bir adamı idam edebilirken,
Bir başka adamı hürriyete kavuşturabilirim,
Yine aynı kalem ve kağıt ile
Milyonları kanlı savaşlara sürüklerken
Dünyayı savaştan arındırabilirim
Her devir bir devrim gördü,
Zaman nicelerini tarihe gömdü.
Her insan bir insandan doğdu,
Bir insan bin insanı boğdu.
7.asır
Yetti dünyada ki gelmiş ve gelecek zamana,
Bundan sonra insanoğlu gün geçtikçe ziyanda,
Sarılacak her şey kaldı 7.asırda.
Şu an her şey bambaşka,
Kir akar olmuş açılan her kuyuda,
Bir gün gelecek bu yapraklarda mürekkep dahi solacak,
Bir gün gelecek bu yazılanları kimin yazdığı unutulacak,
O gün geldiğinde bunları bir şekilde okuyacak olanlar,
Şunu asla akıllarından çıkarmasınlar,
Bu kelimelerin her biri
Özlem dolu hasret ağacının gölgesinde,
Buldum diyenin vardığı yer idi gaflet,
Yılların soldurduğu fer içinde hayret.
Telaş içinde geçen zaman yalnız bir müddet,
Niyesine bakmadan niyetine girmekti asıl cürret.
Cesurdan suali olmayan erdem idi cesaret,
Şu an anlamca silindi fakat sesi hala yüksek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!