Oğuzhan Okumuş Şiirleri - Şair Oğuzhan O ...

Senden öte yok derde çare,
Yalnız sen ol yeter cümle aleme.

Nice ruhlar geldi gitti,
Yalnız seni bulan sevindi.
Gözler açıldı perdeler indi,

Nereden bilecektim,
Bir Eylül akşamı karın boşluğum kelebeklerle dolacağını,
Nereden bile bilirdim,
Bir Eylül akşamının sabaha uzak kalacağını,
Nereden bilecek insan,
Eylül akşamı aşık olacağını,

Bir yanda kıyım yapan caniler,
Diğer yanda yetim kalan yavrular.
Gazetelerde soğuk savaş manşetleri,
Sokaklar dolusu insanlığın rezaleti.
Nasıl bir döneme geldik biz şimdi,
Baş tacı oldu insanlık müsveddeleri.

Bu gece yattığım yer de,
Senden önce ve senden sonrasının muhakemesini yapıyorum zihnim de,
Öncesi zifiri karanlığın içinde,
Ne bir yıldız nede ay var gökyüzünde,
Bedenim karanlığın gölgesinde,

Gün doğmamış bir şehir gibiyim,
Savaştan öte yok bildiğim.
Birde gülmek bilmez talihim,
Delik deşik post bildiğin.
Kalmadı desem takatim,
Ancak kendi söylediğimi işitirim.

Gayesi insan değil ise ülkünün,
Varlığı batsın öyle kültürün.
Yaşamını gasp ile böldüğün,
Hayvan değil, insandır gördüğün.
Hak, hukuk ve adalet diye öttüğün,

Sevgiden uzak bir adamın, nefes diye soluduğu, Ayazda kalmış bir mermer soğukluğu.
Yaşanacak güzel günler var umduğu,
Hepiniz kadar o da aramadıklarını buldu.
Bir kez daha çalar saatini kurdu,
Belki yarın dedi gözlerini yumdu.
Böyle günler yılları buldu,

Küçük bir mazgal ile büyük parmaklıkların ardında sıkışıp kalan adalet,
Sen de benim gibi biliyorsun kış gele dursun her yeri saracak rutubet,
Hele bu duruşmada da tahliye çıkmazsa işte o an koptu say kıyamet.
Bu nasıl düzen diyene cevap müebbet.
Yaşamak böyle devirde garibana büyük külfet,
İnsanca ölmek bile sayılır oldu meziyet.

Gövdesi üzerinde dönüp duran,
Zamanla ellerinin olduğunu anlayan,
Tam ellere alışmışken ayaklarını bulan,
Evet bendim ilk çekingen adımları atan.

O ilk adımın dönüşü olmadığını,

Bir yanımda varlık bir yanımda yokluk,
Aç köpek sesleri,
Yorgun argın bir insanın soluk nefesi,
Yıllar geçti dinmedi gözlerinin nemi,
Bu akşam da sisli bu akşam da kasvetli,
Çile insanın tabiatında var belli ki,