Afişe olmuş korku sardı dört bir yanı,
Tuzak titretirken çocuk yürekleri,
Dünya kalleş...
Keder yüklüyor umutlara.
Dehşeti anlayamaz gülen yüzlü çocuk,
Üzülme yılların adamı,
Yıkılmak kolay değil,
Vazgeçmek yok inadına…
Eğer bir an yavaşlarsan,
Dizlerin titrer,
Ter akarsa şakaklarından,
Yokedebilir misiniz, tebessümü, aşkları,
Ilık rüzgarı, çocukları, çocuk kalanları.
Silahmış, ne büyük güçmüş öyle,
Korkunun çocuğu, soysuz metal yığını.
Dostlarımı dahi satın alan kağıt parçası,
Zor ki ancak bu kadar olur…
Kıyı kıyı kemiriyor beynimin fareleri,
Tepe üstü düşer ya hani insan,
Armut misali…
Ya da çatlar, patlar boydan boya,
Karpuz gibi…
Zoraki bir tebessüm,
Salınarak dolanır kıvrımlarında yüzün,
Arkasında gizli hüzün sessiz...
Yavaşlar bakışlarında gördüğün zaman,
Sadece an, yani yaşam,
Yabandasın, uzaksın belli,
Geceyi örten perde aralandığında,
Yani şafağında sessiz pandomim,
Ey hat o nasıl bir debelenme,
Sanki deprem ...
Sarsılırken her doğrulma çabası öncesi,
Sonsuzu özlerim manasız,
Öylesine bir devam sanki her devinim,
Yine de kendi halinde olsa da süregelişim,
Sabah akşamı kovalarken,
Benzersiz niceleri gibi aynısının ta kendisi ...
Şüphesiz sakindir gökyüzü,
Yakamoz seyrederdim gençtim belki de,
Deniz oynaşırken araya serpilmiş martı sesleri,
Uzaktan bir vapur,
Sireni ile selamlardı geceyi...
Birkaç aşık ve koşuşturan yolcular,
Hayaller vardı bir de,
Düşmek değil bu çakılmak kafa üstü,
Yarılıp ortadan saçılmak tüm çıplaklığıyla,
Sorgusuzca bir idam kendiliğinden vuku bulan,
Ne idamı kardeş resmen intihar yalan dolan...
Yalanlar sıralanır peşisıra durmak bilmez,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!