Oğuz Özyurt Şiirleri - Şair Oğuz Özyurt

Karanlıklar içinde yolculuğum sürerken,
Bir ses;

'Abi saat kaç? '

Küçük ve cılızlığı belli,

Soğuk, çok soğuk üşüyor yüreğim,
Evim, eski sevgilim ve kayıp düşlerim,
Gözlerim dondu sanki...
Farklı birşey olmuyor,
Sadece bir devridaim mi oldu süregelişim,
Sevgiler donuklaştı, kızamaz oldum insanlara,

Hele yürü duyulsun ayak seslerin,
Sesin kısılana dek bağır bildiğini...
Özgürlüğü sesini kısmak ne mümkün,
Şafağın sancısı, çocuğun haykırışı...

Gözlerin özün, çakmak gibi çakar kalbinde ömrün,

Güneşi kovalayan deli kuş,
Halbuki dostları imkansız demişlerdi,
Güneş uzak, hem de çok…
Uç, uç, boş,
Kaçıyor güneş, kovalıyor kuş.
Sabahla birlikte kuş güneşin peşinde,

Kara bulutlarla kaplanmışken gökyüzü,
Sıyrılıp düşlerinden,
Koşarken uzaklara...
Ayağın takılıp yuvarlansan sonsuz bir uçuruma,
Yine de mutlu olmalısın,
Güneşin hala parladığını bildiğin için,

Gözaltı ve korku kardeş doğar,
Sen içerde dur, kimileri halen soyar,
Yat, kat ve binbir türlü gereksiz nakarat,
Birşey kalmadı gel bari ederi varsa ruhumu sat.

Fakat...

Bulutlar geçiyor gözlerimin önünde,
Dans eden genç kızlar gibi narin,
Yorgunum artık nefes almak zor,
Yürüyorum belki ama giden ayaklarım değil,
Yüreğim...
Hayat nedir kardeş,

Geceden belliydi gündüzün gelişi,
Güneşin ilk ışıkları göle düştüğü anda,
Gürültüyle binlerce kuş,
Geçmişin köhneliğinden geleceğe,
Kanatlarında umut, gözleri deli,
Uçtular...

Sabah rüzgarının esişini hissetmek teninde,
Yüreğinden bir parça savur gökyüzüne.
Yağmur olur yağar, işler içime...
Sevgi an ve an çoğalırken gözlerimde,
Yarın gelir aklıma,
Bir kez daha severim seni.

Hırsın yarattığı vahşetin acısı,
Yaşanırken yeryüzünde.
Dehşet dolu günlerin mimarları,
Zannetmeyin,
Bu ölenlerin yoktur ağlayanları.
Paranın ve kokuşmuş değerlerin karşısında,