Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Doğma gün batımı güneş
Dünü bugüne döndüren dünya
Yazdığın kader çizgi topaç
Doğma belirsizliğin suçluluk duygusu
Biçareliğine yanıyor güneş

Güneşin battığı yerde gözleri kamaştırır ay ışığı
Çan çalar,çalınmış hayatlarda ertelenmiş umut
Sustukça susar şehir,sessiz kalır çığlık
Büyüdükçe büyür küçük insanların hayalleri

Gece buruk karanlıklara banklar olur yatak

saate aldan güneş
aldan
çırpınsın aldatmalar
ardında hüzzam yağmurlar

aldanan mı aldatan mı dünya?

Sana ben sekizinci gün olmak isterdim
Bırakırdım satır aralarını
Sesini duymak için işaretlerdim notaları
Zamana düşmen için susardım
Sızman için hayatıma
Büyümek için seninle

Bu şehir bu gece ölüm kokuyor
Varlığımı farketmedi beklemek
Esiyor vabalinden kaçar gibi
Kanımda adına saklanan rüzgar
Kirlendi aydınlığın bayazına astığım mavi
Sokağın şakağına sıktım bir kurşun

Karınca kütüphanesi bir ahşap yaşam
Tozlanmış rafında yanık bir koku
Önermeler sorgular tavsiyeler
Kasnak derisinde gerilmiş topuk nasırı eller
Sağ gösterip sol vuran
Soykırımın alaca kuşak darbesi

Bana bir şarkı söyle
Yok yok içten yazılan bir şiir olsun
İçinden ırmaklar aksın
Dökülsün aşsın denizleri
Yürümesin yılgın saatlere
Sensizliğin yoldaşı sessizlik

Bin cefa çektik yeter dercesine
Sökülüyor gözlerimde kaldırımlar
Bir dediğime bin olsun diye
Cenin oluyor tüm izler
Hak bedelini ödetircesine
Zaman aynasında

Kendimden mi yoksa sensizlikten mi
Biriktiriyorum senli gözyaşlarımı
Ve görmek için seni
Uyku arkası duvarlara dayıyorum geceleri

Sen girdikten sonra ruhuma

Dokunmak istesen de mavilere doğan güneşe
Seyredecek aynalar
Zamana dur diyemeyecek güzelliğin
Sessizliğine yürüyecek her doğan gün

Tenine kadeh tutacak