Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Sinince gün ışığına
Siyahta karanlığın belirsiz korkusu
Ateş kırmızısına döner
Sen ve siz bende var diyen sensizlik
Derin acılarım yakar yıkar
Sen varsın diye seviyorum yalnızlık yalanını

Karanlığın pasını siliyorsa
Sevgiye günaydın diyorsa
Ve sıcak gülümsemenle
Kımıldanıyorsa toprakta yeşil can
Vardır bir bildiğin
Dünyanın ışık topu

kime ağlıyor bu yağmur
ne oldu birden bire
ıslanmış kelimeler neden dilimde
neden benden kaçar gibi
yanarken ben kapatıyor perdesini anılar

Hadi yağ üstüme hüzünlerim
Getirdim ağrıyan yüreğimi
Sarın etrafımı
Güneş gölgeli bulutlar
Es kırlangıç fırtınası
Yalnızlığı soluyorum delicesine

Kapan gün ışıltısını yutan gözlerim
Kapan mahzun gelişler gece yolunda
Kapan ki teninin örttüğü rüyanda kalayım!

Yosunları kıyaya vuran suları ören dalgalar
Susamışlığımın göstergesi mi

Unutmayı unuttuğum anılar
Kaç yıl döktüm sana
Kaç gözyaşı
Dinlerken seni yoruldu yarınlar
Şimdi sen de gökte yıldızsın
Günden uzak benden uzak

İhtimaller yatağında
İhanet kokuyor bu resim
Karamsarlıktan sarhoş
Yalan sofrasında
Huzur mu arıyor ihmali

Arama bende ayak izini
Güneşini arayan düş gölgeleri
Dağlara çöktü
Eylül yağmurun gözleri
Rüzgarın nefesinde ötüşürken serçeler
Seherini unutan sabah yorgun

Döşeğini gözlerime seren bulut
Çekmeden damla perdeni
Dokun tenime eyleme gönlünü
Düşün bıraktığın etkiyi birde beni

Ya yağmayı unutursan

Kar yağışlı dil yangısı
Ara ver bir damlada hiç olmazsa
Çok mu geç kaldı erken gidişler
Karartıyor ışıkları
Mayın döşeli gün örgülü isyanım