Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Adınla barışıktım yaşama
Sabahlar şahitti
Sana mecburiyetime
Bulutlar şahitti
Sırılsıklam gecelerde yıkadım ayrılığı

Gönül yüzümde patladı kurşun bakışın
Sınırsızlıktan sızdı bir ışık
Yüreğimin saklı kent kapıları açıldı
Cennet bakışın yüzsuyumu hazana kapadı
Karanlık çökünce güne gelirsin düşüme
Kuşluk vakti ufuk çizgisine dizerim umutları

Yüzünü yağmurlar yıkar
Saçları sonbahar
Adı yol yokuşu
Adı intihar mevsiminde siyanür

Düşen damlalarda unutulur kalbi

Üşüyorum, ört gözlerini bedenime
Yalnızlık kadranı onikiden vuruyor yüreğimi
Bakışımda titriyor bulutlar
Korkuyorum,şebnemlerim düşüyor
Rüzgarın çığlığında çiziyor sesim sensizliği

Kirpiklerinin gölgesi vurur bakışıma
Gölgenin ardında kalır güneş ısınamam
Düş busen öper gecemi
İliklerimi işler mum kokusu ayrılık
Gönül nehrim kabarır soluğunu gönderir
Hıçkırıklarım titrer

Aşkın masalımsı yolunda ya hüzün gülleri olarak sararacaksın ki bahar damlaları adını yazsın Yada pes etmeden yüreğine söz geçiremeyen kalbinde dua çiçeklerinin sonucu olarak yediveren gülü olacaksın ki mevsimi tanımayan Bu kalbin ilahi dilidir o nedenle aşk kral ve kural tanımaz kendi kurallarını kendi yazar Peki yüreğe kalan nedir beklentisiz bir beklemektir Aslında aranan manevi alemden maddi aleme gelirken özdeki ateşi tekrar bulmaktır özündeki suyu doya doya içmektir Yaradılışın kalp imzasıdır Bu nedenle evren dilinde çırılçıplak dili kişi kelimeleri giydirip süsler Çünkü süs ruhun mevsimidir Eğer ki sonbahara düşmüş bir hayal peşine düşerse ruh aşk peşine düşmüş bir gecedir aslında Amaç genine yakın karşıt bir cinsin kalp kapılarını kırıp içine sonsuzluğa kadar kalmaktır Bu nedenle aşk yaşlanmaz yaşanır martı kanadında uçan bir kelebek inceliğindedir
Toplumsal sınıflandırmalar, inanç kurallarına tutuklu kalan üşüyen beynin kalp sıcaklığını araması ne kadar aşama kaydetti yaşanan zaman olgusunda İnsanlık kademesi duygularda ne kadar mesafe kaydetti Gözyaşı renginin değişmemesi gibi bunlarda değişmeyip aynı mı kaldı
Yada evren gerçekliğin yaşanılmasının bulunması mı kadar yuvarlanıp gidecek Tarihin aradığı gerçekler tiyatrosu gün ve gün ne kadar kurulacak Kuran ve oynayan kalp değil mi İnsanı terleten sorular grileştirmedi mi Havvanın gözyaşını Yada bir günahın ödenişi mi bu nesilden nesile akıp giden Yüreğin hükümsüz yükselişi ve çöküş hikayesi değil midir adına aşk denilen kavuşulamayanlar Adaklar dualar hatta büyüler o gizemli duyguyu tatmaya yönelik bir bencilliktir Kadını güzel ve etkiyelici yapan karşıt cinsin bir bakışı değil midir Sahiplenmek olgusunda ölümü tatmaktır terk edilişlerde Bir yangının külünde arar o zaman yüzünü gösteren aynayı Yada kendini bulmak ve cevaplarını kendi içinde aramaktır tarihsel uykulara yatırmaktır gözlerini
İşte değişmeyen bir döngü içine girmek isteyen ve cevaplarını arayan tutkularının takipçisi karşı cinslerin dikkatini çekmeyen bayan tarihçi bir kazı çalışmalarına katılır İlgi alanı bulutların itelediği mavi hayaletler di bu nedenle yüksek okulda antik çağ aşkları ve inançlar araştırma konusunu ele almıştı Kazıya katılma amacı o dönemlerdeki yaşanmışlık dokusuna dokunup unutulmuşluğun uykusuzluğunda tanrılaştırılmanın efsunlu soluğunu solumaktır
buğulu bir hava dişlerını gösterircesine esen bir rüzgar kar mantosunu giymiş bir gece Çıplak ayakların yorgunluğundan sanki kaçıyordu yollar sanki yamaçlar ağlıyordu dönemeçlerin haline Dolanırken düş sokaklarda bir kadın karşıladı sözlerini bakışlarına taşımış Sevmenin yüceliğinde karşılaştığı ihanette çökmüş Çöküntüsünde mevsimin soyunan kırların yeşil ışığını yakarak dimdik ayakta kalıp aşkına kelimelerin grisini düşürmemiş Sanki tarih sayfaları yıldızlara birden uzandı Ak sakallı ermiş soluğunda sayfalar birden canlandı Bir adım attım ürkekçe kadına Kadın dedi ben tecrübe Duyguların küflenmeden avucundaki ışık taşını at sulara ki sular çağlasın Perenna olsun her damlası
ve tecrübe anlatmaya başladı

Tenime düşen terinin kokusunda
Zaman yatağıma uzanır hayallerim
Gözlerime sinmiş bakışlarınla
Beklerim leylak kokulu sabahları

Saçlarına gelincikler taktığım

Dolaşıyorum prangasız sualsiz
Öznel enlem boylamı yedi kat evren
Yarı ölüm Besmele ile yatılan
Uyku şehrimin düş kilidi Ayet-ül kürsi
Sevgim duvar olur
İblis elinde tas yanıma yaklaşamaz

Gitmeden vur şakağından bendeki seni
Öyle vur ki kırılsın
Acısın silemediğim hüzün aynaları
Savrulsun yerden yere
İçimdekilerle
Dil ucuyla söylenen sözlerin olsun bavul

Yaşam defterimi karalayan
Hatta buda yetmez deyip
Parçalanmışlığımı önüme atan
Boynumun tutsağı kader
Alım yazım isen sıra bende
Yazıyorum