Elime aldığımda iç’imin bir hoş olduğu kitap
beni anlattığından habersizce istiflenmişti
diğerleri gibi’ymiş gibi.
Yazık vallahi.
Duyduğun o sesi
bodur bir tutku fısıltısı sandın sen
çarpık bacaklı bir isteyiş değildi
yanılıp da dinleyemediğin
sevdamın bir can parçasıydı
bilemedin sen
Delirmemek elde değil
uzaktayken sen
nasıl senin gibiyim
benimleyken ''kimsin'' derim
delirme
deli miyim ki
Ayaklarını kişneye kişneye
yerden keserek
şaha kalkan kısrak gibi
taşkınım…
zelzeleye kafa tutuyormuş gibi
sallanan toprağa inadına basmak gibi
Bir kış çocuğu gelsin aklına
çöp konteynırları neşesi kaçmış karla dolduğunda...
Yaprağı yağmalanan ağaç soyulmuş derisi sızlayana kadar
ve hali hazırda beklediği bir yel darbesi kadar, o kadar...
böyle bir kışta yüreğin daldığında uzak uzaklıklara,
günler sararmaya başladığnda
Buz tutan bir sevdam vardı büyütmeye çalıştığım
Hep bebek kaldı
Korkulası karanlıklarda uyanmadı
Gürleyen göğü olmadı hiç,
gecenin ortasında uykusunu bölen...
Bekledim...
Gönlümü giydirdiğimden beri yün sevda sıcaklığıyla
Gözyaşı şişesini bana uzatmanı bekledim
Kilitsiz kapıları açtım sonuna kadar...
Verebildin sonunda
Aklım sıraydı yine
o sendin
şu çapraşık duygu bileşimim
bir arpa boyu kaldım sende
kaldığım kadar sevdim ki
yetti zaten
Bir resim kaldı ayrılığın peşi sıra
Siyah beyaz...
Renkleri hissedemediği için ağlayan...
Çöp aşıklar ve adımladıkları yolun iki kenarındaki yaprağını savuran ağaçlar...
Ve küskün yüreklere dokunamadığı için yüzü asık
kızılca güneş...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!