Nimet Öner Şiirleri - Şair Nimet Öner

Bahçenin Dili


Bir bahçe, konuşur aslında...
Suskun değilse rüzgâr,
Ve unutmadıysa toprağın kalbi...

Bana bir şiir yaz

Şimdi desem ki; bir dilek tut içinden, daha yıldız kaymadan..
İsmimi ekle ucuna, dilin amine varmadan..
Bir türkü çığır bağrı yanık ozanlardan

Bana öyle bir bak ki


Bana öyle bir söz söyle ki, tüm sözleri unutayım...
Sesinin sarmalında şiirler büyüteyim.
Bir annenin yavrusuna seslenmesi, bir babanın duası, yada bir bebeğin ilk sözü gibi...

BARAN’LA KEJE’NİN GÜL BAHÇESİ
Bir Aşkın Sessizliğe Sığmayan Şiiri

Baran;
Ben seni,
dağların yalnızlığında unutmamak için sustum Keje.

‎Bayram Sessiz Kalınca
‎
‎Bayram sabahı.
‎Bir yanımda ezan sesi, bir yanımda bombaların çığlığı.
‎Bir yanda çocukların şeker toplayacağı sokaklar,
‎Öbür yanda üstü örtülmeye çalışan küçük bedenler.

Bekle

Dur diyorum yüreğime dur cellat-ı uyandırma, ürkütme bin yıllık yolldan gelen narin sevgileri..
Usul usul ak ses çıkarma
Sebatın evinde isyanın işi ne?

Beklemekten Başka Şiir Bilmiyorum

Kapı aralığında kaldı sesin,
bir “hoşça kal” bile değildi
susmanın en ağır haliydi.

BEN BU GÜN TERKEDİYORUM KENDİMİ
Gözlerini güneş sandım ve yalancı bir sabaha açtım gözlerimi, Azra yüreğim vakitsiz öten bir kuş gibiydi boynunun vurulacağını bilmedi-bilemedi. Şimdi unutmaya çalışmalıyım sana dair herşeyi…
Mesela; gözlerimden bakışlarını düşürüp unutmalıyım gözlerini, Hayalimde sis bulutları arasından bakarken bile, hani şu aklıma nifak katan gözlerini. Kuyusunda boğulduğum, kuytusunda savrulduğum, kuyruğunda mülteci, Kirpiğinde sararan bir yaprak gibi asılı kaldığım.
Gözlerin diyorum sevgili; Pervane misali ateşine koştuğum, Konuştuğum…
Sustuğum…
Coştuğum… Durduğum… Bakmaya kıyamadığım, bakarken doyamadığım, Aklıma her gelişinde darmadağın olduğum…

Ben Buradayım

Bir kadın vardı,
gülüşü bahar gibi,
ama içinde bin sonbahar susmuştu.

Ben Göç Etmedim

İyi ezberlenmemiş bir yalnızlık bu
Karma karışık
yarım bırakılmış
ve hala içimde çırpınan