Nimet Öner Şiirleri - Şair Nimet Öner

Sonsuzluğa Günce

Ey zamanın eşiğinde duran kalbim,
biliyorum, bu yazı sana ait olacak.
Bir taşın sabrı, bir suyun akışı gibi
ne duracak, ne bitecek.

Sonsuzluğun şiiri

Sen merhaba dedin ya
işte o anda
zaman durdu,
yıldızlar göz kırptı birbirine,

SORULMAYAN SORULAR

Sorma bana memleketimi
Bazı çocuklar
bir ülkenin haritasında değil
yıkık bir duvarın gölgesinde büyür

‎Sol Elimle Yazdım


‎Yüreğinin sessiz yankısına dokunsun diye
‎Sol elimle yazdım
‎sokağın sus pus gecesini

SIRLARIN KAPISINA İLK ADIM

Işığın ardında gizli bir perde vardı
gözlerimi kamaştıran değil
ruhuma dokunan bir örtü

Siyah

Uzaktan tanırım seni,
bir hikaye saklı gözlerinde,
bir keder, bir hüzün,
Sessizliğin içinde çığlık atan bir asalet var duruşunda

Kurabiye kokusu ve kareli battaniye keyfinde
begonvil ıtırı sarmalında balkonumun rüzgarına asarken umutlarımı şakaklarıma kar yagmış buldum kendimi
Üşüdüm teuta hiç üşümediğim gibi
Söyle bu neyin laneti?

Sevdiğim vardı benim ve sevenim

Tren Garında Kalan Umut

Garın saati yine yanlış zamanı gösteriyordu o sabah.
Belki de kimsenin doğru zamanı kalmamıştı artık.
Bir kadın bekliyordu, elinde yıpranmış bir defter,
üzerinde yalnızca bir cümle yazılıydı,

Turna Semahı

Turna döner
Rüzgârla sarmaş dolaş
Gökyüzünün maviliklerinde süzülür
Her çırpışında sevda ve dua

Turna ve Pir Sultan — Sonsuzluk Kanatları

Turna,
Dağların üstünde süzülürken
Gökyüzünü kucaklar özgürce
Pir Sultan’ın yüreğinden yükselen ezgiyle